Όταν μιλάει ο Αρχηγός!
Δεν μιλάει αρκετά συχνά πλέον Βασίλης Σπανούλης. Στο ΣΕΦ μάλιστα έχει καθιερώσει να φεύγει από… άλλη έξοδο και όχι απ’ αυτή που είναι δίπλα στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Και τί να κάθεται λέει σε τελική ανάλυση μετά από κάθε παιχνίδι; Τα ίδια και τα ίδια; Για την άμυνα, την προσπάθεια, τη δουλειά που θέλουν και τον… μακρύ δρόμο που έχουν; Αν και κάνει κακό στη δουλειά μας, πολλές φορές τους καταλαβαίνω. Γίνεται αρκετά κουραστικό.
Ο Σπανούλης μιλάει βέβαια στα δύσκολα και γι αυτό είναι Αρχηγός. Σε δύσκολες και κομβικές στιγμές δεν έχει αρνηθεί να πει τα πράγματα ως έχουν. Γι αυτό είναι Ηγέτης. Δεν θα κρυφτεί ούτε εκεί. Όπως καταλαβαίνεται λοιπόν, όταν μιλάει ο Βασίλης Σπανούλης έχουν ιδιαίτερη αξία και σημασία τα λεγόμενά του.
Για παραπάνω από δύο ώρες το βράδυ της Πέμπτης βρέθηκε στο στούντιο της ΕΡΤ σε μία συνέντευξη «για όλους και όλα» όπως είχε προαναγγελθεί κατά το δημοσιογραφικό κλισέ. Για «όλους και όλα» δεν ήταν, αλλά για όσα… πρόλαβαν. Αρκετά, σημαντικά και… κρυπτογραφημένα.
Σε μία αμιγώς μπασκετική κουβέντα, με τους οικοδεσπότες-παρουσιαστές Βαγγέλη Ιωάννου και Κώστα Σωτηρίου, τον δικό μας, εδώ στον «ΓΑΥΡΟ», Γιώργο Φωτεινόπουλο και τον Νίκο Παπαϊωάννου από το ΝΒΑ Greece.
Ξεχώρισα τέσσερα κομμάτια από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Τα δύο εκ των οποίων είμαι πεπεισμένος πως κράτησε και ο κόσμος. Όλοι εσείς…
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
«Το πεπρωμένο μου ήταν να αγωνιστώ κάποια στιγμή στον Ολυμπιακό. Πριν πάω στον Παναθηναϊκό, είχαμε πάλι επαφές, ακόμη κι όταν γύρισα από την Αμερική. Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός ήταν εκεί για μένα κι εγώ για τον Ολυμπιακό. Αυτή η συνεργασία «έδεσε» αρμονικά και ήρθαμε εκεί που φτάσαμε σήμερα. Ταίριαξα με τη ψυχοσύνθεση της ομάδας και όλοι με αγάπησαν. Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος που είμαι αρχηγός μιας ομάδας που έχουμε καταφέρει πάρα πολλά πράγματα την τελευταία 4ετία».
Το πεπρωμένο, που λένε, φυγήν αδύνατον… Πάμε να θυμηθούμε τι είχε γίνει τότε;
Όταν ο Σπανούλης ήταν στο Μαρούσι έχοντας φυσικά ξεχωρίσει με τις εμφανίσεις του, ο Ολυμπιακός τον είχε βάλει στο στόχαστρό του, όπως εννοείται και ο Παναθηναϊκός. Φαίνονταν από μακριά ότι αποτελούσε το next big thing! Από τον Παναθηναϊκό τον έπαιρναν οι πάντες καθημερινά. Οι Γιαννακόπουλοι, ο Ομπράντοβιτς, ο Ιτούδης, ο Μάνος Παπαδόπουλος. Οι πάντες, κάθε μέρα. Και… «έλα, σε θέλουμε» κτλ. Από τον Ολυμπιακό τότε τον είχαν προσεγγίσει πιο επαγγελματικά.
«Τι να κάνω… Στον Παναθηναϊκό δείχνουν ότι με θέλουν πραγματικά. Στον Ολυμπιακό μού δείχνουν ότι δεν καίγονται» έλεγε τότε στον Άρη Βωβό και τον Αντρέα Γκατζούλη ο οποίος είναι άνθρωπός του. Είναι πολύ κοντά με τον γυμναστή του Ολυμπιακού και τότε του Αμαρουσίου, ο Σπανούλης.
Δεν άργησε να έρθει και η περιβόητη ατάκα από τον Σταύρο Ελληνιάδη, τον τότε μάνατζερ του Ολυμπιακού που έπαιξε όπως φάνηκε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του Σπανούλη.
«Εμείς αγοράκι μου είμαστε Ολυμπιακός. Δεν παρακαλάμε κανέναν». Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια; Όταν το είχα πρωτομάθει το 2007, με τον Σπανούλη να βρίσκεται ήδη στο Χιούστον, δεν ήχησε άσχημα στα αυτιά μου αυτή η φράση. Με τον καιρό κατάλαβα όμως πόσο λάθος ήταν…
Ο Σπανούλης λοιπόν, πήγε στο Χιούστον και με τον καιρό ασφυκτιούσε. Όλος ο κόσμος γνώριζε ότι ήθελε να επιστρέψει. Δεν τον βάσταγε ο τόπος, δεν ήθελε να πάει ούτε στους Σπερς που κατείχαν στη συνέχεια τα δικαιώματά του. Είχε ξενερώσει με το ΝΒΑ και ήθελε να επιστρέψει στην Ευρώπη.
Στον Ολυμπιακό γνώριζαν την επιθυμία του και έκαναν προσπάθεια να τον πάρουν. Προτεραιότητα όμως του Σπανούλη ήταν να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό γιατί αυτή ήταν η προηγούμενη ομάδα του, είχε αγωνιστεί την προηγούμενη χρονιά εκεί, ενώ, συν τοις άλλοις, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πλήρωσε 800 χιλιάρικα στους Σπερς ώστε να τον απεγκλωβίσει από τους πολύπλοκους κανονισμούς του ΝΒΑ με τους οποίους δεν έβρισκε άκρη.
Δεν έπιασε τόπο ούτε η δεύτερη προσπάθεια του Ολυμπιακού λοιπόν ωστόσο το… καλό τρίτωσε το 2010 όπου όλοι γνωρίζεται τη συνέχεια και το πώς άλλαξε η ιστορία!
Εκείνο το καλοκαίρι και αφού είχαν ολοκληρωθεί τα πάντα πήγε στο ΣΕΦ για σουτ. Φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» για πρώτη φορά και κοιτάζονταν στον καθρέφτη μην μπορώντας να αναγνωρίσει τον εαυτό του. Χαμογέλασε και μονολόγησε… «τελικά μου πάνε»!
Η… ΑΛΛΗ ΦΑΝΕΛΑ
«Αυτή είναι η επιθυμία μου, αυτό θέλω να γίνει. Δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου με άλλη φανέλα, αλλά ποτέ δε ξέρεις. Ελπίζω να μιλήσουμε με τους προέδρους και όλα να πάνε καλά».
Το δεύτερο σημείο που σίγουρα έχετε κρατήσει. Όπως και στη λήξη του προηγούμενου συμβολαίου του, ο Σπανούλης απέφυγε τα… μεγάλα λόγια, τα άνευ ουσίας και μόνο εντυπωσιασμού. Θυμάμαι πόσους να μιλάνε για «δεύτερο σπίτι μου», να τονίζουν σε κάθε ευκαιρία το πόσο ήθελαν να μείνουν και μέσα τους να υπάρχει ένα… «αλλά»! Που τους βρήκε το «αύριο»; Σε Μόσχα, Κωνσταντινούπολη κτλ.
Ο αρχηγός είπε δύο λόγια καθαρά που τον εκφράζουν. Απλά την επιθυμία του. Θέλει να μείνει, θέλει να ολοκληρώσει την τεράστια καριέρα του στον Ολυμπιακό. Στην προηγούμενη ανανέωσή του είπε στον Ραζνάτοβιτς: «Θα πάω εγώ να μιλήσω, εσύ μην έρθεις». Μίλησε για τέσσερις ώρες για τα πάντα και αποχώρησε από τα γραφεία της Arcadia με χαμόγελο που έλεγε πολλά. Μην έχετε καμία ψευδαίσθηση ότι ο Σπανούλης το καλοκαίρι δεν θα έχει προτάσεις από ομάδες επιπέδου Final 4 και με καλά λεφτά. Όπως και είχε και τις προηγούμενες φορές. Σημασία έχει τι ορίζει η καρδιά του. Αυτή λέει ότι εδώ και πέντε χρόνια έχει βρει το Λιμάνι του! Ταίριαξε με το «καλημέρα». Οι ιδιοσυγκρασίες και το dna των δυο είναι ίδιες, το ένα και το αυτό. Του τεράστιου οργανισμού που λέγεται Ολυμπιακός και αυτού που είναι ο ίδιος.
ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
«… Είναι και οι σχέσεις Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού που επηρεάζουν. Κι όλο αυτό ξεκίνησε, όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό για να πάω στον Ολυμπιακό. Σαφέστατα και το ζήτημα είναι και αγωνιστικό».
Εδώ ξεκινάει η αποκρυπτογράφηση στα λεγόμενά του. Είναι κατ΄ εμέ το κυριότερο σημείο της συνέντευξής του. Τα λόγια του αυτά κρύβουν πάρα πολλά. Έχει μεγάλη αξία και σημασία να τα «μεταφράσετε», να τα αναλύσετε και να τα κρατήσετε. Όχι ότι το συμπέρασμα που θα βγάλετε θα σας αναγκάσει να νιώσετε λες και… ανακαλύψατε την Αμερική.
Μία πίκρα την διέκρινα στα λόγια του Σπανούλη αναφορικά με την Εθνική. Γιατί αποτυγχάνει από το 2009 και ύστερα η «γαλανόλευκη»; Γιατί ο ρόλος του άλλαξε στην Εθνική ομάδα και όσο και να τους κακοφαίνεται ή αν το αποποιηθούν, όλοι μα όλοι οι προπονητές από τότε έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης σε αυτό. Όπως είχε συμβεί και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη όταν ανέλαβε προπονητής στον Ολυμπιακό, έτσι και στην περίπτωση του Σπανούλη υπήρξε απλά ένας… «πόλεμος». Τρομερό παρασκήνιο με αποκλειστικό «θύμα» την Εθνική. Υπό την ανέχεια και ανοχή του κάθε «προστάτη» της Εθνικής ομάδας και φυσικά της κεφαλής, του Γιώργου Βασιλακόπουλου.
Από τότε που πήγε στον Ολυμπιακό, οι πιέσεις συγκεκριμένων ανθρώπων ώστε να παίζει ο Διαμαντίδης, να φαίνεται μέσα από τον ρόλο του ότι αυτός είναι ο ηγέτης και φυσικά μετέπειτα ο Καλάθης (μέχρι το πρόσφατο Ευρωμπάσκετ), είχαν σαν αποτέλεσμα -από τη στιγμή που γίνονταν και γίνονται ανεκτές- να επηρεάσουν όλη τη λειτουργία της Εθνικής ομάδας.
Ο Σπανούλης δεν είχε τον ρόλο του στην Εθνική. Δεν είχε τη μπάλα στα χέρια του για να βγάλει το καλύτερό του μπάσκετ όπως έχει κάνει με τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να απογειώσει και τους «ερυθρόλευκους» αλλά και να θεωρείται δικαίως ο κορυφαίος στην Ευρώπη. Ο Σπανούλης είχε πάψει να είναι ο… Σπανούλης με τη «γαλανόλευκη» που υπηρετούσε πιστά κάθε καλοκαίρι γιατί πολύ απλά δεν τον άφηναν. Δεν του το επέτρεπαν στον βωμό εγωισμών, ματαιοδοξίας και μικροπρέπειας. Όλα αυτό όμως είχε αντίκτυπο στην Εθνική ομάδα και την εκάστοτε πορεία της. Γιατί αν θέλετε να το δούμε και στυγνά και εντελώς οπαδικά, ο Σπανούλης με τον Ολυμπιακό αποδείκνυε σε όλη την Ευρώπη ποιός είναι και τι μπορεί να κάνει. Ποιός έχασε; Η Εθνική ομάδα αναμφισβήτητα. Εις γνώσει των ανθρώπων της.
ΚΟΡΥΦΗ ΕΥΡΩΠΗΣ
«Πολλοί προτιμούν το πρωτάθλημα από τους οπαδούς, όμως το συναίσθημα να είσαι στην κορυφή της Ευρώπης είναι κάτι που δε συγκρίνεται. Όμως παίζουμε στον Ολυμπιακό, οπότε δε μπορούμε να αφήνουμε τίποτα και έτσι θα τα δώσουμε όλα για να πάρουμε το πρωτάθλημα».
Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το να είσαι στην κορυφή της Ευρώπης πανάξια, κρυστάλλινα και πεντακάθαρα, έχοντας αναγκάσει όλη τη μπασκετική Ευρώπη (πλην της μισής Ελλάδας) να υποκλιθεί και να σε αποθεώσει, ναι, δεν συγκρίνεται αυτό το συναίσθημα. Με τι να συγκριθεί δηλαδή; Με την προσπάθεια που καταβάλλεις και δεν σε αφήνουν; Με τη σαπίλα; Οι διαφορές είναι τεράστιες.
Ο Ολυμπιακός είναι όμως Ολυμπιακός και παλεύει με νύχια με και δόντια και για το πρωτάθλημα, γιατί όταν το κατακτά σημαίνει ότι δεν έχει υποκύψει, δεν τα έχει παρατήσει. Σημαίνει ότι έχει πολεμήσει «θεούς και δαίμονες» για τους οποίους άπαντες γνωρίζουν, ουδείς όμως μιλάει (κατά τα άλλα αντέχουν την αλήθεια). Σημαίνει ότι έχει κερδίσει πολλούς περισσότερους από τον έτερο διεκδικητή θεωρητικά εντός παρκέ…
ΥΓ: Στο Λιμόζ, ο Ολυμπιακός, εύκολα ή δύσκολα την «κατάρα» θα την έσπαγε και θα σημείωνε την πρώτη του νίκη στο «Μπομπλάν». Το έκανε και εύκολα, γιατί πολύ απλά δεν πήγαν στη Γαλλία για να κοροϊδέψουν, πρώτα απ’ όλα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Έβγαλαν το μπάσκετ τους, ακολούθησαν το πλάνο τους, πολύ περισσότερο δούλεψαν εν όψει Top 16.
Κανένας εφησυχασμός, κάτι που αποτυπώνεται και από τη στιγμή της 2ης περιόδου με πρωταγωνιστή τον Παπαπέτρου. Πετυχαίνει καλαθάρα μετά από ωραία κίνηση στο χαμηλό ποστ με ανάποδο λέι απ. Στην άμυνα, κάνει φάουλ μακριά από τη μπάλα, που είναι το 3ο του προσωπικό. Απευθείας πάει στον πάγκο και αφού του κάνει έντονες παρατηρήσεις ο Μίλαν Τόμιτς, το βλέμμα του παγώνει γιατί ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, απλά… είναι μαινόμενος. Τού φωνάζει πάνω από το κεφάλι του, με τον Παπαπέτρου να τον ακούει σκυφτός. Αδιάφορο ή όχι, άπαντες θα είναι θέλουν δεν θέλουν στην τσίτα και θα γίνεται η δουλειά σωστά.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μάθουν από το κάθε παιχνίδι. Όσο αδιάφορο μοιάζει σε μας και τον κόσμο. Στον Ολυμπιακό απλά είναι… απαγορευμένη λέξη. Να το εκλάμβαναν ελαφρά τη καρδία; Μα εδώ βγήκε ο ίδιος ο Πρίντεζης και είπε «αν θέλουμε να είμαστε ομάδα Final 4 έχουμε ακόμα πολλά να δουλέψουμε και να βελτιώσουμε». Τα είπε όλα.
ΥΓ2: Μία εβδομάδα υπομονή για να μάθουμε τους αντιπάλους του Ολυμπιακού στο Top 16. Εκεί εστιάζεται το ενδιαφέρον. Να μπούμε σε διλλήματα και συζητήσεις; Λαμποράλ ή Εφές; Ποιόν θα πάρει μαζί του και στο Top 16; Λοκομοτίβ Κούμπαν ή Μπαρτσελόνα; Κερδίζει ο Μπαρτζώκας στη Ρωσία και αποφεύγει την πρώην του ομάδα. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει στο Κάουνας και πάει στον άλλον όμιλο ή χάνει από τη Ζαλγκίρις και έρχεται σε αυτόν του Ολυμπιακού; Ο κακός χαμός…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Δύσκολος; Ολυμπιακός είσαι!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής σχολιάζει την κλήρωση του Θρύλου στο Top16...
Άλλαξε η Μπάρτσα, αλλά...
Οι «Μπλαουγκράνα» ισχυροποιήθηκαν με Ρίμπας, Αρόγιο. Τα «κλειδιά» της ομάδας κρατά ο Σατοράνσκι - Δίνει πολλά ο «Πέρπε»... Ο Θεόφιλος Τυριντζής αναλύει την προσεχή αντίπαλο του Θρύλου...
Δεν τον κοιτάει καν στα μάτια
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τη διαφορά του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ...
Κάτι κάνει καλά λοιπόν και ο... φράουλας!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Στρόμπερι που από την πλήρη απαξίωση έρχεται τουλάχιστον η αναγνώριση, και το μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη που λέγεται… Ολυμπιακός!
