Ντάνι, εσύ είσαι αυτός!
31 Οκτωβρίου του 2014 και ο Ολυμπιακός περνάει δια πυρός και σιδήρου από την Κλαϊπέντα στην παράταση. Ο Σπανούλης έχει κάνει όργια με 34 πόντους (11/21 σουτ) απέναντι στη Νεπτούνας ωστόσο η ομάδα… δεν πείθει. Μόνη διαφορά συγκριτικά με φέτος ότι έστω και με «αίμα», έπαιρνε τα αποτελέσματα. Όπως θα μπορούσε να είχε κάνει και στη Βιτόρια. Εκεί που χάθηκαν… έξι καρφώματα, συν τα λέι απ. Εκεί που ίσως μια καλύτερη επιλογή στο τέλος του 40άλεπτου θα είχε φέρει τη νίκη. Με τον Γιανγκ να μην κάνει σκριν στο σουτ του Σπανούλη και πόσα άλλα…
Επιστρέψουμε στο… πέρσι και θα καταλάβετε πού το πηγαίνω! Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε πει ότι ξεκίνησε να βλέπει σημάδια της αγωνιστικής ταυτότητας που ήθελε να δημιουργήσει, από το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι. Τί είχε κάνει ο Σπανούλης σε αυτά τα 4 πρώτα παιχνίδια της περσινής Ευρωλίγκας;
Σκόραρε 19.5 πόντους, με κατά μέσο όρο στα σουτ 3/7 δίποντα, 3/8 τρίποντα και 4 ασίστ και 5 λάθη ανά ματς. Είχε τελειώσει την Α΄ φάση της Ευρωλίγκας με 17.5 πόντους (52.4% στα δίποντα, 34.4% στα τρίποντα), 5.2 ασίστ και 3.7 λάθη ανά ματς. Ήταν αυτός που είχε πάρει από το χέρι την ομάδα, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο και έχοντας περάσει ίσως τη μεγαλύτερη κρίση της επί εποχής Αγγελόπουλων και την οδηγούσε σε πιο ασφαλή μονοπάτια, μέχρι να «δέσει». Μέχρι να γίνει σύνολο. Μέχρι να βοηθήσουν παίκτες που βρίσκονταν για 2η σεζόν στην ομάδα όπως ο Πέτγουεϊ και ο (αγνώριστος) Ντάνστον, μέχρι να βρουν τους ρόλους τους οι Χάντερ, Ντάρντεν, Λαφαγιέτ.
Με απόντα τον Γιώργο Πρίντεζη σε όλη την Α΄ φάση εξαιτίας του τραυματισμού του και συνοδοιπόρους (μέχρι που τραυματίστηκε κι αυτός) τους Λοτζέσκι (12.6 πόντους στα 3 πρώτα ματς) και… Σλούκα (7 πόντους ανά ματς, 3.1 ασίστ σε 19:22 λεπτά ανά ματς).
Ποιές είναι οι διαφορές; Ο Πρίντεζης είναι καλά και κάνει τα πάντα, το ίδιο και ο Λοτζέσκι. Ο Σπανούλης πέρσι ήταν ξεκούραστος, δεν κουβαλούσε το βαρύ καλοκαίρι, είχε κάνει την αποθεραπεία του, είχε δουλέψει όπως έπρεπε για να είναι σωματικά έτοιμος.
Ο Ολυμπιακός αυτή την εποχή δεν μπορεί να περιμένει τα πάντα από τον Σπανούλη. Είναι εμφανές και λογικό αυτό. Οπότε πρέπει να βγουν παίκτες να βοηθήσουν τους Πρίντεζη, Λοτζέσκι. Ο Μάντζαρης των διαφορετικών αρμοδιοτήτων το έκανε με τη Λαμποράλ και αρχίζει να πηγαίνει καλά έχοντας ξεκινήσει να βρίσκει τον ρυθμό του καθώς το Ευρωμπάσκετ γι αυτόν (και τον Μιλουτίνοφ) λειτούργησε ανάποδα.
Ποιός είναι όμως η επιβεβλημένη και πιο άμεση λύση; Ο Χάκετ. Ο Ντάνι είναι η επιλογή. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτός μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό στα ματς, να κάνει κάποιες από τις δουλειές που έκανε ο Σλούκας, κυρίως δε, να πάρει πρωτοβουλίες όταν δεν θα βρίσκεται ο Σπανούλης στο παρκέ ή να αποτελέσει στήριγμά του.
Αυτός ήταν ο πρωταρχικός σχεδιασμός. Όχι να «ντυθεί» ντε και καλά αντί-Σλούκας. Άλλος ο ένας διαφορετικός ο άλλος. Δεν επελέγη άλλωστε για αντί-Σλούκας, περισσότερο για αντί-Λαφαγιέτ.
Είναι αυτός όμως που μπορεί να κάνει (κάποιες) δουλειές που είναι απαραίτητες και όχι να χάνεται μέσα στο σύνολο. Δεν είναι πρωτάρης και φυσικά δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα κληθεί να το πράξει. Στη 2η σεζόν του στη Σιένα (13.3 πόντους και 5.8 ασίστ), πριν πωληθεί στη Μιλάνο αυτός είχε αναλάβει δράση. Πάνω του είχε στηθεί η ομάδα. Δεν «χάθηκε» και μετά στην Αρμάνι αλλά συνέχισε να πρωταγωνιστεί (9.7 πόντους και 3.5 ασίστ).
Από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο δεν υπάρχει κανείς περιορισμός. Δεν του έχει πει μην σουτάρεις, μην πάρεις προσπάθεια, μην… μην… Ο ίδιος ίσως έχει κατανοήσει διαφορετικά τον ρόλο που τού είχε εξηγήσει από το Λας Βέγκας ακόμα ο κόουτς. Ίσως γιατί όπως έχει πει, πρώτα απ’ όλα θέλει να είναι καλός συμπαίκτης. Κοιτάει να είναι πιο… χαμηλών τόνων αγωνιστικά. Πρέπει να βγει μπροστά όμως. Τώρα. Χτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. Από αυτόν περιμένεις πράγματα. Το κάτι παραπάνω. Την πνοή που χρειάζεται η ομάδα μέχρι να βρει τη χημεία της. Ομοιογένεια. Επακριβείς ρόλους που ο καθένας θα ξέρει τι θα κάνει στο παρκέ. Μέχρι να ξεκινήσουν να βγαίνουν οι αυτοματισμοί.
Από τις συζητήσεις και αναλύσεις του καλοκαιριού για το πόσο τρελός είναι, πόσα σουτ παίρνει πάνω του, αν και πότε θα «κολλήσει» με τον Σπανούλη… φτάσαμε στο άλλο άκρο. Το να βγει μπροστά δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίρνει και 20 επιθέσεις πάνω του. Έχει χάρισμα στα ντράιβ αλλά διστάζει. Δεν πάει αποφασιστικά να τελειώσει τη φάση και γυρίζει ψάχνοντας τη πάσα έξω. Ούτε καν μετά τα βήματα δεν σταματάει για το τζαμπ σουτ όπως συνήθιζε.
Οι δουλειές και ο ρόλος στον οποίο καλείται να ανταποκριθεί ο Χάκετ είναι γνώριμος σε αυτόν. Ο Στρόμπερι είναι… άλλη υπόθεση. Είχε διαφορετικό ρόλο στην Καρσίγιακα, περισσότερο χρόνο και βέβαια πρωτοβουλίες. Προσπαθούσε να κρατήσει ισορροπία με τον Ντίξον. Συν τοις άλλοις και εκεί του πήρε χρόνο να προσφέρει αυτά που πραγματικά μπορεί, ανέβηκε θεαματικά στο δεύτερο μισό της σεζόν και ειδικά στα πλέι οφ. Ο Χάκετ είναι σε θέση να τα κάνει όμως. Έχει το ελεύθερο από τον κόουτς, διαθέτει την ικανότητα.
ΥΓ: Δεν πρόλαβε ο Νίκος Λώτσος να κάνει δηλώσεις για τον Θανάση Αντετοκούνμπο και αμέσως τα σενάρια για τον Ολυμπιακό ξεκίνησαν. Από το καλοκαίρι ακόμα- αν θυμάστε- είχε γραφεί το όνομά του και είχε ακουστεί ως φήμη και μόνο για τον Ολυμπιακό.
Δεν κάνει για τον Ολυμπιακό. Έχει αθλητικά χαρίσματα, αλλά και μειονεκτήματα τα οποία δεν κάνουν… γκελ στον Γιάννη Σφαιρόπουλο.
Αν είναι να πάρει παίκτη ο Ολυμπιακός τώρα, αυτός θα είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Όχι με το σκεπτικό ότι η εικόνα της ομάδας δεν είναι καλή και θα έρθει αυτός να μας σώσει. Αλλά ως μία έξτρα ποιοτική λύση στους φόργουορντ (με τον Παπαπέτρου να μετατίθεται αρκετά πιο συχνά στο 4). Ως έναν παίκτη που τον ξέρουν και τους ξέρει άριστα και που θα δώσει μικρά πραγματάκια μέχρι να βρει πλήρως τον ρυθμό του για να κάνει τη διαφορά.
Επαφή μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει. Είναι πάρα πολύ πιθανό όμως να υπάρξει μέσα στις επόμενες ημέρες.