Μία χρονιά-όνειρο, μία στιγμή σαν ψέμα!
Η επιστροφή του Ολυμπιακού στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ είναι μία δικαίωση. Για όλους. Για όλα τα προηγούμενα χρόνια που η ομάδα πέρασε πολλά. Με δική της απόφαση. Μία δικαίωση γιατί έγινε με τον δικό του τρόπο, μία δικαίωση για την ιστορική απόφαση των Προέδρων της ΚΑΕ, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλου.
Η επιστροφή του Ολυμπιακού στην κορυφή ήρθε με τρόπο εντυπωσιακό. Έτσι όπως έπρεπε να γίνει. Σαν να ήταν... ταινία! Έναν τρόπο που στην αρχή της χρονιάς ενδεχομένως ούτε οι ίδιοι στην ομάδα να φαντάζονταν. Οι παίκτες που αποκτήθηκαν, οι ρόλοι τους, η μοναδική χημεία και η σκληρή δουλειά όλων, είχαν ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παίξει μπασκετάρα. Όχι για 1-2-3...10 παιχνίδια, αλλά στο σύνολο της σεζόν. Και αυτό το πιστώνεται ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο κορυφαίος προπονητής της Ευρωλίγκας. Μαζί με τους συνεργάτες του, φυσικά. Τον έβλεπες τον Θρύλο και τον απολάμβανες. Σε τέτοιο σημείο που η χρονιά τελείωσε και όλοι θα ήθελαν να είχε λίγο ακόμα. Καλά, αν είχε πάρει η ομάδα και την Ευρωλίγκα, θα «μιλάγαμε» για την απόλυτη χρονιά. Με τα «αν», όμως, δουλειά δεν γίνεται. Όπως και να ‘χει, όμως, έχοντας κατακτήσει Πρωτάθλημα και Κύπελλο και έχοντας φτάσει στο Final 4 της Ευρωλίγκας, όπου έχασε στον ημιτελικό στο τελευταίο σουτ, για τον Ολυμπιακό αυτή είναι μία χρονιά-όνειρο.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως και ο Ολυμπιακός είναι ομάδα-όνειρο. Ομάδα που στην καλή της μέρα έκανε πάρτι και μπορούσε να κοντράρει και να νικήσει κάθε αντίπαλο. Ομάδα που ήταν σκάλες πάνω από τον Παναθηναϊκό, δίχως αμφιβολία. Και αυτό φάνηκε και από το αποτέλεσμα όλης της χρονιάς, φάνηκε και από αυτό το 7-1. Μπορεί η αρχή να ήταν κακή (ήττα στο ΣΕΦ), αλλά η συνέχεια ήταν καλύτερη και το φινάλε απλώς εντυπωσιακό. Ονειρικό. Μαγικό. Ήταν τέτοια η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων στο παρκέ που ο Ολυμπιακός σου έδινε την αίσθηση πως μπορούσε να κερδίσει με κάθε τρόπο. Μπορούσε να κερδίσει παίζοντας καλά μόνο για λίγο, μόνο για ένα μικρό διάστημα. Δεν είναι έπαρση, σε καμία περίπτωση. Είναι απλά η καταγραφή της πραγματικότητας. Το λένε και οι ίδιοι οι Παναθηναϊκοί. Άλλωστε, η διαφορά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό φέτος ήταν χαώδης! Ναι, θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να είχε χάσει και δεύτερο παιχνίδι από τους «πράσινους» στη σεζόν. Και πάλι θα ήταν χαώδης η διαφορά.
Το έγραψα και στα social media μετά το τέλος του τρίτου τελικού, το βράδυ της Παρασκευής. «Νομίζω, ειδικά το αποψινό παιχνίδι, 1.000 φορές να παίζαμε, 1.001 θα κερδίζαμε». Πραγματικά. Και το έβλεπες στο παρκέ. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να εμφανίστηκε ανταγωνιστικός για σχεδόν 13 λεπτά, αλλά ένα εξαιρετικό εξάλεπτο του Ολυμπιακού με 23-3 σκορ ήταν αρκετό να τον «στείλει» στα αποδυτήρια με 55 πόντους ενεργητικό και +15 διαφορά (55-40)! Λίγο έπαιξε μπασκετάρα ο Ολυμπιακός και έφτασε τους 93 πόντους. Καλά, βέβαια, στο τέλος και με την ψυχολογία στα ύψη και με το πρωτάθλημα να πλησιάζει, έμπαιναν όλα. Και αυτό το 93-74, έφερε και το 3-0 στη σειρά των τελικών και μαζί το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό. Μία χρονιά-όνειρο!
Πού πας, αρχηγέ!
Κι όμως, το βράδυ της Παρασκευής θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο για τον Ολυμπιακό. Πώς; Αν δεν είχαμε το αντίο του Γιώργου Πρίντεζη. Μακάρι να γινόταν. Όπως και να ‘χει, ο αρχηγός πήρε μία απόφαση, σεβαστή, έστω και αν δεν... άρεσε στον κόσμο. Μετά από σχεδόν μία 20ετία, θα είναι λίγο περίεργο να αρχίσει η νέα χρονιά και να μη δεις με τα ερυθρόλευκα τον τύπο με το Νο. 15. Δεν είναι απλό, δεν συνηθίζεται. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν σκεφτείς πως μέσα σε δύο σεζόν, μία πέρσι, μία φέτος, σταμάτησαν δύο θρύλοι, πέρσι ο Βασίλης Σπανούλης, φέτος ο Γιώργος Πρίντεζης. Όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και της Ευρώπης όλης. Και δεν είναι εύκολο αυτό να το διαχειριστεί μία ομάδα.
Όσοι πήγαν στο ΣΕΦ το βράδυ της Παρασκευής, ήξεραν κατά βάθος ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Γιώργου Πρίντεζη με τα ερυθρόλευκα. Πολλοί, όμως, ήλπιζαν μήπως άλλαζε κάτι. Δεν θα άλλαζε, όμως, ήταν απόφαση που είχε παρθεί από τον αρχηγό καιρό τώρα. Φαινόταν. Το έδειχνε και ο ίδιος, όσο και να μην το έλεγε δημοσίως. Ότι όλοι στην ομάδα, στην απονομή του πρωταθλήματος, φόρεσαν μπλουζάκια με το Νο. 15 που έγραφαν το όνομα του Πρίντεζη, ήταν κάτι μοναδικό. Μεγάλη τιμή. Μία μεγάλη στιγμή. Μία στιγμή σαν ψέμα ήταν αυτή με την αποχώρηση του αρχηγού από την ενεργό δράση. Τη ζήσαμε από κοντά και δεν ήθελα να το πιστέψω. Πού πας, αρχηγέ! Είπαμε να το... συζητήσουμε! Όπως και να ‘χει, ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για όσα έχεις προσφέρεις στην ομάδα. Για όλες τις στιγμές. Και είναι πολλές! Ήρθες παιδάκι, μαζί «μεγαλώσαμε» στην πορεία των ετών, και σταματάς το μπάσκετ ως θρύλος! Σε ευχαριστούμε για όλα...
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Ονειρεύομαι!
Ο Μαρσέλο θα φοράει τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού και ακόμη τσιμπιόμαστε να δούμε αν είναι αληθινό. Γράφει ο Στράτος Ζαλούμης...
Προπονητής να εμπνέει. Και με όραμα!
Ο Ολυμπιακός καλείται να επιλέξει άμεσα τον επόμενο προπονητή του, γνωρίζοντας ότι τα όρια είναι στενά. Γράφει ο Στράτος Ζαλούμης...
Αν κάτι μας έχει μάθει αυτή η ομάδα, είναι να μην τα παρατάει!
Τον Ολυμπιακό, δεν τον ξεγράφεις. Και όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο να (μην) τον φοβάσαι. Γράφει ο Στράτος Ζαλούμης...
Θυμάμαι ακόμα, ήμουν παιδάκι!
Ο Στράτος Ζαλούμης γράφει για τα 97α γενέθλια του Ολυμπιακού και θυμάται μία ιστορία που τον σημάδεψε. Κυριολεκτικά...
