Από τον ΟΦΗ στον ΟΦΗ
Πριν από ακριβώς ένα γύρο πρωταθλήματος, στο ματς με τον ΟΦΗ στην Κρήτη, φάνηκε για πρώτη φορά ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό που είχε ένα κάκιστο καλοκαίρι και έναν κάκιστο Σεπτέμβρη γεμάτα αλλαγές. Σ' εκείνο το ματς οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να κερδίσουν με ανατροπή του σκορ μάλιστα και έδειξαν χαρακτήρα. Μπορεί αμέσως μετά να ηττήθηκαν από τον ΠΑΟΚ στο Γ.Καραϊσκάκης αλλά αυτό δεν άλλαξε τη γενική εντύπωση. Ούτε όταν ήρθαν κι άλλες γκέλες.
Σ' εκείνο το ματς μάλιστα έπαιξε για πρώτη φορά μια φετινή -εσωτερική- μεταγραφή του Ολυμπιακού, ο Ανδρέας Ντόη. Ο οποίος παρότι είχε βάλει αυτογκόλ σ' εκείνο το ντεμπούτο του, έδειξε ότι έχει τα... άντερα να ξεπεράσει αυτό το ψυχολογικό χτύπημα και να καθιερωθεί. Ένα γύρο μετά λοιπόν ο Ολυμπιακός καλείται να επικυρώσει ότι έχει αφήσει για τα καλά πίσω του εκείνον τον εαυτό, τον προ ΟΦΗ. Προφανώς ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος τρέφουμε αυταπάτες. Δεν έχουν διορθωθεί όλα ούτε γίνεται να διορθωθούν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Υπάρχουν αρκετά ακόμα που πρέπει να διορθώσει ο Ολυμπιακός. Είναι υποχρεωμένος ωστόσο να συνεχίσει τις επιδιορθώσεις εν κινήσει. Τις κάνει από την αρχή της σεζόν, θα συνεχίσει ως το τέλος της προσπαθώντας να πετύχει και τους στόχους του. Το αν γίνεται, θα φανεί στο φινάλε. Η προσπάθεια γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται.
ΥΓ: Υπήρχαν πολλές απολαυστικές εικόνες / στιγμές στο ματς του Ολυμπιακού με τη Μακάμπι για την Ευρωλίγκα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι καλύτερες στιγμές δεν ήταν καρφώματα ή τρίποντα. Ήταν το χειροκρότημα της κερκίδας στη δύσκολη αρχή και ειδικά σε στιγμές που χάνονταν βολές. Το έχω γράψει κι άλλες φορές, πολλές φορές. Και θα το γράφω όσο θεωρώ ότι πρέπει και έχει αξία. Ένας παίκτης και μια ομάδα συνολικά δεν έχει ανάγκη το χειροκρότημα όταν πάει καλά. Είναι μια χαρά μόνη της τότε. Έχει ψυχολογία. Ένας παίκτης ή ένα σύνολο έχουν ανάγκη το «πάμε δεν πειράζει» στις στραβές. Τότε που η ψυχολογία πέφτει και υπάρχει κίνδυνος να τον πάρει από κάτω. Εκείνο το χειροκρότημα λοιπόν έχει τη μεγάλη αξία. Στις χαρές και τις νίκες είναι όλα εύκολα, στα δύσκολα τι γίνεται...;
ΥΓ2: Αν πάντως πρόεδρε (της ΕΠΟ) κανονίσεις τελικό κυπέλλου σε κάποιο εξωτικό νησί, ψωμί κι αλάτι ό,τι έγραψα σε προηγούμενο blog. Πάρε με και μένα με το τσάρτερ της... χαράς. Αν και νομίζω είναι τόσοι εκείνοι που προηγούνται στο... βόλεμα που θα χρειαστείς το Airbus 380 που είναι το μεγαλύτερο επιβατικό του κόσμου.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Η 5άδα του ΟΦΗ που χτυπάει τον συναγερμό
Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι, λέει μια λαϊκή ρήση. Αναλύει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
Επιλογές για το σήμερα και το αύριο
Όλοι και όλα κρίνονται στο γήπεδο. Συνεπώς εκεί θα πρέπει να περιμένουμε για να κρίνουμε τους παίκτες που απέκτησε ο Ολυμπιακός. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ο Μπαλτάκος και οι εξωγήινοι
Γελάει όλη η υφήλιος κάθε χρόνο μαζί μας! Blogάρει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Αν υπάρχει η στοιχειώδης ευθιξία και τσίπα τότε...
Θες να μιλήσεις για μπάλα και δυσκολεύεσαι. Πόση υποκρισία ρε φίλε… Γράφει στο σημερινό του blog, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
