Οι πεινασμένοι σκύλοι του Μπαρτζώκα και το ανθολόγιο του Ραζβάν
Αν δεν υπάρχουν σκύλοι στον παράδεισο, όταν πεθάνω θέλω να πάω εκεί που έχουν πάει εκείνοι. Την έχετε ακούσει ποτέ αυτή τη φράση; Είναι φράση που έχει ειπωθεί, και την ασπάζονται, άνθρωποι που λατρεύουν τα συγκεκριμένα τετράποδα. Τη θυμήθηκα χθες το βράδυ βλέποντας τα... πεινασμένα σκυλιά του Μπαρτζώκα να... κατασπαράζουν τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ως πεινασμένα σκυλιά είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του ο Τόμας Γουόκαπ σε δηλώσεις που είχε κάνει μία μέρα πριν από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα. Ο συγκεκριμένος παίκτης αποτελεί τον πλέον τέλειο εκφραστή αυτού που είπε και το πλέον τέλειο παράδειγμα για την κατηγορία: παίκτης ομάδας.
Ό,τι και να πει κανείς γι' αυτή την έκδοση του μπασκετικού Ολυμπιακού, είναι λίγο. Είναι απόλαυση να τους βλέπεις να βουτάνε στο παρκέ για μια χαμένη μπάλα. Είναι απόλαυση να βλέπεις άπαντες να πασχίζουν για να βγει μια άμυνα. Είναι απόλαυση να βλέπεις πως εναλλάσσονται από ματς σε ματς, ή ακόμα και από 10λεπτο σε 10λεπτο, οι πρωταγωνιστές. Όλοι οι παίκτες της 12άδας μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κι αυτό είναι σπάνιο και παράλληλα κάνει την ομάδα ακόμα πιο απολαυστική. Βασικά την κάνει αυτό ακριβώς που μόλις αναφέρθηκε, ΟΜΑΔΑ. ΟΜΑΔΑΡΑ. Και θα είναι όλοι δίπλα της και αυτή τη σεζόν. Και όπου μας βγάλει.
ΥΓ: Ο Μίτσελ δήλωσε δικαιωμένος με την απόφασή του να παρατάσσει συχνά τον Ολυμπιακό με τρία δεκάρια. Και το δήλωσε αυτό παρότι η πιο πρόσφατη εικόνα της ομάδας είναι ότι δεν δούλεψε αυτό. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ισπανός τεχνικός θα στηρίξει το πλάνο. Ωστόσο είναι εξίσου ξεκάθαρο πως θα το αναπροσαρμόζει ανάλογα με τον αντίπαλο και τις ανάγκες του εκάστοτε αγώνα. Γιατί ένας έξυπνος προπονητής οφείλει να είναι ευέλικτος και να μη μένει... κολλημένος μόνο σε ένα πλάνο, όσο καλό κι αν είναι. Γιατί δε μπορεί να λειτουργεί πάντα το ίδιο.
ΥΓ2: Ο ΠΑΟΚ είναι ο εκφραστής της αντίστασης, δήλωσε ο Ραζβάν Λουτσέσκου σε συνέντευξή του στο εξωτερικό και είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί άνετα να εκδώσει ανθολόγιο με τα «μαργαριτάρια» που έχει ξεστομίσει κατά καιρούς. Δεν είναι χαζός ο Ρουμάνος, πανέξυπνος είναι. Ξέρει ότι αυτός είναι ένας ασφαλής τρόπος για να διατηρεί ικανοποιημένο το πολύ συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Ένα κοινό που λατρεύει να μπαίνει διαρκώς στο... πετσί ενός συγκεκριμένου ρόλου, του αδικημένου και επαναστάτη χωρίς αιτία. Ο Λουτσέσκου το ξέρει πολύ καλά αυτό και «ταΐζει», συχνά πυκνά, με συγκεκριμένες λεκτικές κορώνες το δικό του κοινό. Αν αρέσει σ' εκείνους, εμάς μας περισσεύει...