Η ποιότητα δεν είναι πάντα η λύση
Δύο μέρες πριν από τη σέντρα του χθεσινού ματς με τον Άρη στο Γ.Καραϊσκάκης ο Μίτσελ δήλωσε ότι παρακολούθησε προσεκτικά το ματς μεταξύ των δύο ομάδων στον α' γύρο στη Θεσσαλονίκη και πως το έλαβε σοβαρά υπόψιν του για το τι πρέπει να (μην) κάνει ώστε να μην έχει το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή ήττα. Μετά το φινάλε του χθεσινού ματς είναι ξεκάθαρο ότι ο Ισπανός προπονητής του Ολυμπιακού έγινε ακόμα πιο σοφός προπονητικά και είναι σίγουρο ότι και το χθεσινό ματς θα το βλέπει στο μέλλον για να θυμάται χρήσιμα πράγματα. Αυτές τις μικρές πολύτιμες λεπτομέρειες.
Ο Άρης, όπως και στον α' γύρο, έβαλε δύσκολα στον Ολυμπιακό. Τότε βέβαια ο Ολυμπιακός ήλεγχε το ματς και προηγούνταν μέχρι και περίπου το 70ο λεπτό και μετά την ισοφάριση κατέρρευσε. Χθες ωστόσο η εικόνα ήταν διαφορετική. Ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε στο α' ημίχρονο. Στην πραγματικότητα δεν έκανε φάση άξια αναφοράς. Οι κιτρινόμαυροι αμύνονταν σωστά και βραχυκύκλωσαν τους ποιοτικούς παίκτες των ερυθρόλευκων. Και όπως αποδείχθηκε, για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα μπορεί να το φέρει ένας λιγότερο ποιοτικός (Φορτούνης βγήκε, Μασούρας μπήκε) παίκτης.
Γιατί η ποιότητα δεν είναι πάντα το μοναδικό που απαιτείται, η λύση για όλα. Θέλει και παίκτες που έχουν... ένστικτο. Που θα... μυρίσουν τη φάση και ξέρουν που και πως θα... χωθούν για να εκμεταλλευτούν. Παίκτες της μιας επαφής, όχι παίκτες που ταλαιπωρούν τη μπάλα. Ο Μασούρας τέτοιος είναι, της μιας επαφής. Και σ' αυτή τη μία επαφή, την πρώτη του στο ματς ελάχιστα δεύτερα μετά την είσοδό του, έδωσε τη λύση. Αυτός είναι ο Μασούρας, αυτός ήταν πάντα και γι' αυτό αναδεικνύεται δύο σερί χρονιές κορυφαίος Έλληνας παίκτης.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν που επιχειρεί μια ιστορική ανατροπή στο πρωτάθλημα, χρειάζεται όλα τα στοιχεία για να τα καταφέρει. Και την ποιότητα που διαθέτει αλλά και τους παίκτες της μιας επαφής και μεγάλης οξυδέρκειας αλλά και τους τίμιους μαχητές.
ΥΓ: Κατά την ταπεινή μου γνώμη όσο εντυπωσιακό ήταν που πήγαν 15.000 Ολυμπιακοί στο Βόλο, άλλο τόσο ήταν που γέμισε το Καραϊσκάκη Κυριακή βράδυ Γενάρη μήνα με αντίπαλο τον Άρη που, όσο και να το κάνουμε, δεν είναι και ο πλέον εμπορικός. Μα καλά, θα πει κανείς και θα έχει δίκιο, ένας οπαδός πάει για την ομάδα του, όχι για τον αντίπαλο. Ναι, ΟΚ συμφωνώ αλλά έχουμε παρατηρήσει όλοι μας ότι μετράει και ο αντίπαλος και η εμπορικότητά που εκείνος δίνει σ' ένα ματς. Με τον Παναθηναϊκό για παράδειγμα γεμίζει πάντα και το ξέρεις εκ των προτέρων. Με τον Άρη δε συμβαίνει πάντα αυτό και ότι συνέβη τώρα επιβεβαιώνει και την πίστη που έχει και ο κόσμος σ' αυτή την αδιανόητη ανατροπή.