Νίκη και μετά ποπ κορν
Φτάσαμε σε μία ακόμα μεγάλη μέρα στη φετινή Super League. Και είναι μεγάλη γιατί περιλαμβάνει σημαντικά ματς. Ο Ολυμπιακός, μόνο τυπικά, φιλοξενείται στο Βόλο από την ομάδα που κάνει καλές... μεταφράσεις. Και λέω μόνο τυπικά γιατί με καμιά 15αριά χιλιάδες κόσμο στο πλευρό του δε θα αισθάνεται ότι παίζει εκτός αλλά στο Γ.Καραϊσκάκης. Βεβαίως για να έρθει η νίκη θα πρέπει να παίξει σοβαρά και καλά η ομάδα εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Ο κόσμος δε θα βάλει γκολ. Θα... σπρώξει με τη φωνή του και το πάθος του αλλά ως εκεί. Στα δίχτυα τη μπάλα πρέπει να τη βάλουν οι 11 παίκτες στο γήπεδο.
Νίκη λοιπόν και ύστερα... ποπ κορν. Ποπ κορν περιμένοντας την έκβαση του ΑΕΚ-ΠΑΟ ώστε να μάθουμε πόσο και πως θα κερδίσει ο Ολυμπιακός από την αγωνιστική. Θα πλησιάσει τον Παναθηναϊκό κατά 3β. αν χάσει; Θα πιάσει την ΑΕΚ αν χάσει εκείνη; Ή μήπως θα πλησιάσει κατά 2β. και τους δύο σε περίπτωση ισοπαλίας; Αυτό μένει να το δούμε. Το σίγουρο είναι ότι πριν απ' όλα πρέπει ο Ολυμπιακός να κάνει το χρέος του. Να κερδίσει (αν γίνεται και με καλή μπάλα) και να πει έμπρακτο ευχαριστώ σ' αυτή την ανεπανάληπτη εκστρατεία των οπαδών του που θα κάνουν... Γ.Καραϊσκάκης το Πανθεσσαλικό. Γιατί αυτό ακριβώς θα συμβεί.
Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Πανθεσσαλικό σήμερα θα βρεθούν περίπου 15.000 οπαδοί του Ολυμπιακού! Αδιανόητο! Απίστευτο! Και θυμάμαι τα όσα λέγονταν και γράφονταν για τις πρόσφατες εκδρομές ΑΕΚτσήδων και Παναθηναϊκών στο ίδιο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός που θα έχει τουλάχιστον τριπλάσιους και τετραπλάσιους, πως πρέπει να χαρακτηριστεί η εκδρομή των οπαδών του;
3ΥΓ: Πολυ χάρηκα με την αποθέωση του κόσμου στο ΣΕΦ στον Τόμας Γουόκαπ. Από την αρχή μου άρεσε αυτός ο παίκτης. Γενικώς μου αρέσουν οι παίκτες (σε όποιο άθλημα) που μπορεί να μην είναι οι πλέον ποιοτικοί αλλά είναι μαχητές και δίνουν σε κάθε ματς, ακόμα και το πιο ασήμαντο ή αδιάφορο, τα πάντα για τη νίκη. Παίκτες που βάζουν το εγώ κάτω από το εμείς και την ομάδα. Παίκτες που σέβονται το έμβλημα. Και δεν δηλώνουν απλά πράγματα που δεν εννοούν και το δείχνουν με τη συμπεριφορά τους. Έχω βαρεθεί να βλέπω παίκτες να φιλάνε τη φανέλα και με την υπόλοιπη συμπεριφορά τους να αποδεικνύουν ότι το φιλί δε σήμαινε τίποτα, μια... εμπορευματοποίηση της αγάπης του κόσμου ήταν. Και είναι πολλά τα παραδείγματα, ας μην πούμε ονόματα τώρα και χαλάμε τις καρδιές μας...