Το πιο μεγάλο «πρέπει» της σεζόν
Όσοι μπαίνετε στον κόπο να διαβάσετε καθημερινά όσα γράφω εδώ γνωρίζετε ότι είμαι μάλλον από τους πλέον μετριοπαθείς / κουλ σε συμπεράσματα και απαιτήσεις. Εκτός του ότι συστήνω διαρκώς υπομονή, γράφω συχνά ότι δεδομένη δεν είναι καμία νίκη και κανένας τίτλος. Γράφω επίσης ότι το θέαμα είναι προφανώς επιθυμία όλων αλλά σπάνια επιτυγχάνεται γι' αυτό και κάποιες ομάδες / σεζόν μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας για χρόνια και τις συζητάμε ως εξαιρέσεις, όχι ως τον κανόνα. Ακριβώς επειδή συμβαίνουν όλα αυτά, θεωρώ κάθε νίκη, όπως κι αν έρχεται, σπουδαία και φυσικά κάθε τίτλο που κατακτάται και μπαίνει στην τροπαιοθήκη.
Έκανα την απαραίτητη εισαγωγή σήμερα για να πάω κόντρα στις πεποιθήσεις μου. Σήμερα θα κάνω τη δική μου εξαίρεση. Σήμερα θα μιλήσω για το μεγάλο «πρέπει» και το «επιβάλλεται». Ο Ολυμπιακός πρέπει την Κυριακή να πάει στη Λεωφόρο και να κερδίσει. Τελεία. Ούτε να εντυπωσιάσει απαιτεί κανείς, ούτε να ισοπεδώσει τον Παναθηναϊκό. Να κερδίσει πρέπει. Και το λέω αυτό για τον εξής απλό λόγο: πως αλλιώς θα μπορεί να μιλάει για πρωτάθλημα; Είναι στο -10β. μετά από 10 αγωνιστικές. Με πιθανή νίκη θα μειώσει στους 7β. και πέρα από το ουσιαστικό του πράγματος, θα δώσει και ένα σημαντικό ψυχολογικό χτύπημα στον αιώνιο που αισθάνεται ανίκητος και από τώρα πρωταθλητής. Και πρωταθλητής είναι αυτός που βρίσκεται στην 1η θέση στο φινάλε, όχι Οκτώβρη μήνα.
Από εκεί και έπειτα, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός αρχίζει να βρίσκει πατήματα και ρυθμό. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν ουκ ολίγοι παίκτες κλάσης που μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές. Υπάρχει η... μονιμότητα (στους βασικούς ρόλους) του Χάμες. Το ίδιο ισχύει και για το... μηχανάκι από τη Νότια Κορέα, τον απίθανο Ινμπόμ. Από κοντά ακολουθούν και οι Μπακαμπού, Μπιέλ και φυσικά όλοι οι υπόλοιποι.
Βεβαίως, πριν από τον Παναθηναϊκό υπάρχει ένα άλλο σημαντικό ματς. Ένα ματς που αισθάνομαι ότι κανείς (δεν εννοώ η ομάδα, όλοι οι υπόλοιποι) δεν ασχολείται και είναι λάθος κατά την ταπεινή μου γνώμη. Είναι το ματς με τη Ναντ για την 6η και τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Europa League. Ένα ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει τη νίκη για τον εαυτό του και μόνο. Κι ας έχει αποκλειστεί. Ένα ματς που θα τον βοηθήσει να προσθέσει κάποιους βαθμούς στο προσωπικό του ranking στην ΟΥΕΦΑ αφού θα τους... κουβαλάει για μια 5ετία. Κι επειδή η φετινή σεζόν δεν ήταν καλή, καλό είναι να μαζέψει κι ας είναι και... ρώγες.
ΥΓ: Καταλαβαίνω την κάψα του κόσμου για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, πάντα μετράει αυτό το ματς σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκονται οι αιώνιοι ασχέτως του αν κρίνεται κάτι (όπως τώρα) ή είναι αδιάφορο. Ωστόσο είτε με ανοιχτή προπόνηση είτε με κλειστή, το θέμα είναι με τι διάθεση θα μπουν στο ματς οι παίκτες.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Η επιστροφή του κυνισμού και της αποτελεσματικότητας
Στο ματς με τη Λαμία ο Ολυμπιακός δεν ήταν εκθαμβωτικός. Ωστόσο ο Ολυμπιακός ήταν αυτό που πρέπει να είναι. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ο Ολυμπιακός του 1-8 και του 1-1
Γράφει στο σημερινό του blog, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Το κατέβασμα από το συννεφάκι το ανέβασμα στις νίκες
Καιρός να κατέβεις από το συννεφάκι. Σε προτρέπει ο Σπύρος Γρομητσάρης, στο σημερινό του blog.
Αλλάζει η ώρα, ήρθε η ώρα
Νομίζω λοιπόν πως ήρθε η ώρα να επανέλθει και ο Ολυμπιακός στις... εργοστασιακές του ρυθμίσεις. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
