Σοβαρότητα και ρεαλισμός, όχι περιττά ρίσκα
Μερικές ώρες πριν από τη σέντρα του Καραμπάγκ-Ολυμπιακός έγραφα ότι ο πρωταθλητής πρέπει «να κρατήσει το μηδέν για να... ξεφύγει από το μηδέν». Και συμπλήρωνα στο συγκεκριμένο blog: «Προσωπικά, κι αφού έχω αποδεχθεί / κατανοήσει τη φάση στην οποία βρίσκεται η ομάδα, δεν θα με... χαλάσει καθόλου να δω έναν συντηρητικό και κλειστό αμυντικά Ολυμπιακό με ελάχιστα επιθετικά ρίσκα. Ο σκοπός σ' αυτή τη φάση θα... αγιάσει τα όποια μέσα». Αισθάνομαι λοιπόν καλά με τον εαυτό μου που τα έγραφα αυτά πριν από το ματς.
Θα ήμουν πιο αρεστός, φαντάζομαι, αν έγραφα εντυπωσιακές κορώνες του στυλ: «ποιά Καραμπάγκ, Ολυμπιακός είμαστε, πάμε για το διπλό». Ναι, μπορούσε εν τέλει να φύγει και νικητής ο Ολυμπιακός από το Μπακού αλλά ήθελε λίγη παραπάνω τύχη και ενδεχομένως λίγο παραπάνω ρίσκο. Το πρώτο δεν το είχε, το δεύτερο καλά έκανε και δεν το πήρε γιατί θα προϋπέθετε αυτόματα και ανοιχτούς χώρους πίσω που θα έθετε σε κίνδυνο το μηδέν στην άμυνα.
Όχι, δεν είναι για να βγει κανείς στους δρόμους πανηγυρίζοντας για το 0-0 με την Καραμπάγκ. Ο Ολυμπιακός του keep on dreaming δεν μπορεί να πανηγυρίσει κάτι τέτοιο. Όμως αυτή τη στιγμή μετράει η αποδοχή της κατάστασης και το να παίζει η ομάδα όπως μπορεί και να μην οδηγείται σε υπερβολές που θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο την επίτευξη των στόχων της. Αφού λοιπόν ο Ολυμπιακός πρέπει τώρα να είναι συντηρητικός, ας είναι. Το κάνουν και οι ομάδες ελίτ της Ευρώπης όταν χρειάζεται για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους όταν δεν αισθάνονται σε φόρμα. Ας το κάνει και ο Ολυμπιακός όσο χρειαστεί μέχρι να αισθανθεί καλύτερα και ν' αρχίσει να παίρνει μεγαλύτερα ρίσκα στα ματς του. Αυτή τη στιγμή λοιπόν δεν χρειάζονται ρίσκα, σοβαρότητα και ρεαλισμός χρειάζεται.
ΥΓ: Όπως ο Μίτσελ δέχθηκε κριτική για το ρίσκο με τον Ντόι κόντρα στον ΟΦΗ, ρίσκο που παραδέχθηκε με τη γρήγορη αλλαγή του νεαρού ότι δεν του βγήκε, έτσι και τώρα πρέπει να πάρει το credit που το τόλμησε και ο νεαρός τον δικαίωσε. Παίζοντας και πάλι σε μια θέση που δεν ήταν «δική» του ο Ντόι στάθηκε με αξιοπρέπεια και δεν έθεσε σε καμία περίπτωση σε κίνδυνο την ομάδα.
ΥΓ2: Είναι πραγματικά σοκαριστικό πόσο εμμονικοί είναι μερικοί άνθρωποι με συγκεκριμένους παίκτες. Πλέον σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι απλά κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν πραγματικά τους αγώνες. Και πια είτε παίζουν καλά κάποιοι, είτε όχι, βρέξει χιονίσει, μερίδα ανθρώπων αναπαράγει τις ίδιες ατάκες: έξω αυτός, όχι άλλο αυτός κτλ.