Και που να δεις τι (μας) έχει για μετά
Ήταν πολύ ωραίο το μεσημεροαπόγευμα στο Καραϊσκάκη την Κυριακή. Κάτι από τα παλιά και πολύ ωραία όταν το ποδόσφαιρο είχε και πολύ ρομαντισμό. Ακόμα και η διάταξη που επέλεξε ο Μίτσελ (4-4-2) στην επιστροφή του στον Ολυμπιακό, σε πιο... κλασικό, old school, ποδόσφαιρο μπορεί να πει κανείς παρέπεμπε. Θέλω να αποφύγω να γράψω υπερβολές από το πρώτο κιόλας ματς της νέας εποχής. Όσοι μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε όσα γράφω εδώ ξέρετε πως αποφεύγω τα μεγάλα συμπεράσματα σε μικρά δείγματα και αποφεύγω να είμαι απόλυτος. Αναμφίβολα όσα είδαμε από τον Ολυμπιακό κόντρα στον Ατρόμητο ήταν πολύ ωραία και γεμάτα υποσχέσεις για το μέλλον.
Όμως ήταν ένα ματς και όχι το δυσκολότερο απ' αυτά που έχει να δώσει στη συνέχεια. Η αποστολή του επίσης, μην ξεχνάμε, είναι πολύ δύσκολη. Είναι με την... πλάτη στον τοίχο και δεν έχει περιθώριο για απώλειες. Βρίσκεται στο -7β. από την κορυφή στη Super League και στο -6β. από την κορυφή του ομίλου του στο Europa League. Αυτό που σίγουρα κρατάμε είναι ότι η ομάδα αρχίζει να επανακτά τον μη φοβικό της χαρακτήρα. Αλίμονο να φοβάται ο Ολυμπιακός τον οποιονδήποτε και ειδικά στο γήπεδό του και ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είχε μήνυμα η πρώτη διάταξη Μίτσελ, και για να το πω λαϊκά το μήνυμα ήταν: πίσω και σας... φάγαμε. Ο Ατρόμητος είναι μία από τις καλές ομάδες του φετινού πρωταθλήματος ως τώρα. Και έκανε μόνο μία καλή φάση σε όλο το ματς ενώ δέχθηκε δύο γκολ και θα μπορούσε να δεχθεί εύκολα άλλα τόσα!
Ήταν λοιπόν πολλά υποσχόμενο αυτό το νέο ξεκίνημα στο οποίο επιβεβαιώθηκε ότι ο Ολυμπιακός έχει ένα ρόστερ γεμάτο παίκτες κλάσης που μπορούν να δώσουν τις λύσεις. Με τον Ατρόμητο τις έδωσε ο Μπακαμπού αν και είναι άδικο να μη σταθεί κανείς στον Ινμπόμ και την απίστευτη σε ποσότητα και ποιότητα που κάνει και δημιουργικά και ανασταλτικά. Για να μην το κουράζω, κρατάω τη θετική αύρα της ομάδας. Κρατάω αυτές τις υποσχέσεις που μοίρασε. Κρατάω ότι σε κάνει να πιστεύεις ότι μετά τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα, θα βελτιώνονται διαρκώς. Και θα βελτιώνονται σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Για να δούμε τι μας έχει για μετά...
ΥΓ: Για το μπάσκετ τι να πει κανείς; Δε χρειάζεται να πει τίποτα. Μιλάει το νικηφόρο σερί. Μιλάει η διαφορά στην εικόνα των δύο ομάδων. Αυτό το «μέχρι τέλους» ήταν τόσο δύσκολο αρχικά αλλά τόσο σωστό τελικά. Και πόσο μεγάλη δικαίωση για τη διοίκηση της ομάδας μπάσκετ που αποφάσισε να σταματήσει τις εις βάρος της κλοπές επί σειρά ετών κάνοντας την πιο δύσκολη επιλογή.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Από και μέχρι τη Δεκελείας
Ο Ολυμπιακός, το γήπεδο της ΑΕΚ και ο Λαρεντζάκης. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης...
Η αξία ΚΑΘΕ νίκης και το σούπερ γιατρικό που (ΔΕΝ) υπάρχει
Γράφει στο σημερινό του blog, στον απόηχο του ματς με την Καραμπάγκ, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Μια απάντηση σαν το γήπεδο, «πληρωμένη»
Η επιστολή άρνησης του Βαγγέλη Μαρινάκη δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι μια τυπική επιστολή να... βγάλω την υποχρέωση. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ποσότητα και ποιότητα
Δεν είμαι βέβαιος ακόμα για το αν ο Ολυμπιακός θα πάρει παίκτη ως το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
