Όνειρο και εφιάλτης
Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο. Είδα ότι στην τροπαιοθήκη του Ολυμπιακού υπήρχαν τρία πρωταθλήματα με το πιο πρόσφατο να έχει κατακτηθεί το 2019 ενώ το προηγούμενο το 1985. Είδα επίσης ότι τα κύπελλα ήταν μόλις 8 και το σεντόνι του Champions League η ομάδα το είχε δει μόνο από την τηλεόραση. Είδα επίσης ότι ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης του δεν εμφανίζονταν στο Ρέντη ή στην ΠΑΕ αλλά διοικούσε μέσω skype από κάπου μακριά.
Που δεν μπορώ να πω, συντεταγμένες δεν δόθηκαν στο όνειρο. Εν συνεχεία ο προπονητής του έλεγε τους άλλους κλέφτες και πως η δική του ομάδα είναι πολύ πετυχημένη αν και στην τροπαιοθήκη υπήρχαν μόνο τρία πρωταθλήματα και δικό του μόνο ένα. Είπε επίσης πως στην Ευρώπη έγινε σπουδαία πορεία στο νεότευκτο Conference League στο οποίο συμμετείχε γιατί ΔΕΝ μπόρεσε να βρεθεί ούτε στο Champions League ούτε στο Europa League. Μια πορεία που σταμάτησε όταν βρέθηκε απέναντί του η πρώτη αληθινά καλή ομάδα την οποία είχε αποκλείσει ένα χρόνο νωρίτερα στο champions league ο βασικός αντίπαλος... Είδα κι άλλα. Να αποθεώνεται αυτή η ομάδα και ο προπονητής αν και παίζουν πάντα με το γνωστό στυλ κλεφτοκοτά.
Και ύστερα ξύπνησα και ηρέμησα όταν κατάλαβα ότι αυτή η ομάδα στο όνειρο δεν ήταν πραγματικά ο Ολυμπιακός (ο οποίος ακόμα και όταν κερδίζει αν δεν παίζει καλά επικρίνεται πρώτα από τους δικούς του οπαδούς) αλλά εκείνη με τη μεγάλη και ορκισμένη «αυλή» που έχει ως μοναδικό μέλημα να τη γεμίζει με κολακείες, έστω κι αν γνωρίζουν άπαντες πως είναι ψέματα με... (κοντά) ποδάρια.
Όπως προείπα ωστόσο, όταν ξύπνησα διαπίστωσα πόσο ευλογημένος πρέπει να αισθάνεται κάποιος που είναι Ολυμπιακός και στις... κακές του σεζόν είναι στο +11β. στο πρωτάθλημα έξι αγώνες πριν από το τέλος και στην Ευρώπη ήταν ξανά παρών στα νοκ-άουτ (του Europa όχι του Conference) μετά τον χειμώνα. Διαπίστωσα επίσης πόση ασφάλεια πρέπει να αισθάνεται κάποιος που ο ιδιοκτήτης είναι πάντα εκεί, δίπλα στην ομάδα στα καλά και τα άσχημά της έτοιμος να (ξανα)βάλει το χέρι στην τσέπη για να κάνει ό,τι χρειάζεται. Όχι γιατί απέτυχε η ομάδα αλλά γιατί δεν είναι τόσο ελκυστική όσο την θέλουν όλοι... Μήπως τελικά αυτό που βιώνει ένας Ολυμπιακός και φέτος δεν είναι εφιάλτης όπως προσπαθούν να σας το παρουσιάσουν διάφοροι, για συγκεκριμένους λόγους, αλλά ένα ακόμα όνειρο, έστω όχι και τόσο όμορφο όπως άλλα; Μήπως τελικά ο αληθινός εφιάλτης θα ήταν εκείνος με τα τρία πρωταθλήματα σε όλη τη ζωή του; Δώσε εσύ την απάντηση που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις, εγώ τη δική μου την ξέρω.