Δεν αγαπάνε τις επιτυχίες της ομάδας αλλά την ίδια την ομάδα με τα όποια ελαττώματά της.
Δεν ειρωνεύονται αλλά κριτικάρουν με αληθινό ενδιαφέρον στις στραβές.
Δεν γυρίζουν την πλάτη όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αλλά τότε υπο-στηρίζουν πιο πολύ.
Δεν είναι πρώτοι στη χαρά και λάμπουν με την απουσία τους στη λύπη.
Δεν χαίρονται στην ήττα για την στιγμιαία δικαίωση του: τα έλεγα εγώ. Κι ας μην τα έλεγαν ποτέ βέβαια...
Δεν επιτρέπουν στους απέναντι να θολώνουν το μυαλό και την κρίση τους ζηλεύοντας ανύπαρκτες επιτυχίες και υποτιμώντας τις κανονικές της δικής τους ομάδας.
Κάθε 24ωρο τους έχει ερυθρόλευκο χρώμα γιατί επί 365 μέρες το χρόνο φέρνουν έστω και για μία στιμή τον έφηβο στη σκέψη τους.
Κάθε 24ωρο είναι ίδιο αλλά και τόσο διαφορετικό με τον Ολυμπιακό μέσα.
Κάθε 24ωρο που περνά μεγαλώνει την καψούρα σαν εκείνους τους εφηβικούς έρωτες.
Βάζουν προσωπικό κόπο, χρόνο και φυσικά χρήμα για να μοιάζουν δεδομένες και αυτονόητες οι επιτυχίες και ας μην είναι.
Δεν εγκατέλειψαν στις στραβές και στις άδικες εις βάρος τους κριτικές.
Δεν είδαν άμεσα τα αποτελέσματα που ήθελαν αλλά έκαναν υπομονή διαπιστώνοντας ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες (αν όχι η μεγαλύτερη )αρετές.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά η ομάδα τους, είναι κάτι περισσότερο απ' αυτό.