Όχι μόνο δώρα, υπάρχουν και υποχρεώσεις...
Μετά από την ήττα του Ολυμπιακού στη Λιβαδειά για το κύπελλο οι παίκτες είχαν κάνει μια συμφωνία με τον Πέδρο Μαρτίνς. Αν κέρδιζαν όλα τα ματς που ακολουθούσαν στο πρωτάθλημα μέχρι να φύγει το 2021 και φυσικά τη ρεβάνς κυπέλλου και προκρίνονταν θα έπαιρναν μία μέρα έξτρα ρεπό τα Χριστούγεννα απ' αυτή που είχε κατά νου ο προπονητής. Τα κατάφεραν και προστέθηκε +1 μέρα στο off των Χριστουγέννων αφού οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται. Όμως τέτοιου είδους «νομίσματα» πρέπει να έχουν δύο όψεις. Πέρα από τα δικαιώματα και τα δώρα, υπάρχουν και οι υποχρεώσεις και τα «απαγορεύεται». Στη λίστα με τις υποχρεώσεις και τα «απαγορεύεται» πρέπει να μπει το 90λεπτο με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη.
Αυτό το βίντεο πρέπει να παίζει ξανά και ξανά στο Ρέντη. Ως το τέλειο παράδειγμα προς αποφυγή. Γενικώς αποφεύγω τις υπερβολές και τις ακραίες κριτικές. Φροντίζω να θυμάμαι ότι οι παίκτες δεν είναι ρομπότ, δεν γίνεται να παίζουν σούπερ διαρκώς. Είναι άνθρωποι και μπορεί να έχουν μία ή περισσότερες κακές μέρες, ειδικά σε εποχές πανδημίας που ταλαιπωρούνται περισσότερο τα σώματά τους εφόσον προσβληθούν. Ωστόσο το ματς στη Ριζούπολη ήταν ενοχλητικό, για να το πω κομψά. Γιατί η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε ήταν ότι οι παίκτες αισθάνονταν ότι θα κερδίσουν καταναλώνοντας τη μικρότερη δυνατή ενέργεια και παίζοντας με τη μικρότερη δυνατή λογική, με τα λιγότερα απ' αυτά που διδάσκονται καθημερινά και τους χαρακτηρίζουν ως ομάδα.
Κάθε μέρα έξτρα ρεπό λοιπόν στην καλή, θα πρέπει να ισοδυναμεί και με μέρα ή ώρες έξτρα προπόνηση στη στραβή. Δίκαιο; Δικαιότατο! Για να έχει αξία το ένα, πρέπει να υπάρχει και το άλλο. Φυσικά και δεν ήρθε καμία καταστροφή που το +11 έγινε +9. Αν το καλοσκεφτεί κανείς εξάλλου μπορεί και αυτό το Χ να ήρθε στο καλύτερο δυνατό τάιμινγκ, στο ξεκίνημα ενός δίμηνου Γολγοθά που ακολουθεί για να μαζευτούν και τα μυαλά των παικτών στο Ρέντη γιατί φάνηκε να έχουν επιστρέψει μόνο τα σώματα.
ΥΓ: Όταν μετά από νίκες δίχως εντυπωσιακή απόδοση έγραφα ότι μια χαρά είναι αυτό για τον Ολυμπιακό που φτάνει όλο και πιο κοντά στον τίτλοι, κάποιοι μου έκαναν παρατηρήσεις. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, στο φινάλε οι νίκες μένουν και αυτές δίνουν τίτλους και προκρίσεις. Και όταν δεν παίρνεις τη νίκη διαπιστώνεις / θυμάσαι πόσο σου αρέσει τελικά...