Νέφτι στον ποπό
Δε μου αρέσει πάντα να δικαιώνομαι και δυστυχώς δικαιώθηκα για τα όσα έγραφα, επί δύο μέρες, πριν από το Ολυμπιακός-Βόλος. «Όταν όλα δείχνουν σούπερ. Όταν όλοι βρίσκονται σε μια μικρή... νιρβάνα. Όταν όλοι έχουν χαμόγελα στα χείλη και αισθάνονται πως η αποστολή έχει ολοκληρωθεί τότε είναι που πρέπει να χτυπάει πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά ο συναγερμός στο Ρέντη», έγραφα το Σάββατο και συμπλήρωνα ότι ο Βόλος θα προσπαθήσει να πάρει ό,τι μπορεί από το ματς με οποιονδήποτε τρόπο. «Γελιέται όποιος νομίζει ότι έχει κριθεί το οτιδήποτε στο πρωτάθλημα μετά το 3-2 του ΟΑΚΑ. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να «φτύσει» αίμα για να το πάρει και φέτος», έγραφα την Κυριακή λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του μεσημεριάτικου αγώνα στο Γ. Καραϊσκάκης.
Μετά την υπερ-προσπάθεια της Πέμπτης για τη νίκη ήταν βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα έχει απώλεια είτε σε φρεσκάδα είτε σε χημεία. Η προσπάθεια του Μαρτίνς να φρεσκάρει την ομάδα είχε την... παράπλευρη απώλεια στον τομέα της χημείας. Οι παίκτες των πρωταθλητών έδειχναν υπερβολική πρεμούρα να σκοράρουν γρήγορα και να τελειώσουν το ματς κι αυτό ήταν που τους γύρισε μπούμερανγκ.
Οι επιπολαιότητες ήταν πολλές. Και όσο περνούσε η ώρα και το γκολ δεν ερχόταν ο εκνευρισμός μεγάλωνε σε συνδυασμό με την γελοία και αντιποδοσφαιρική τακτική του Βόλου. Αν ήμουν ο Μαρτίνς δεν θα ήμουν τόσο ευγενικός με τον συνάδελφό μου στον άλλο πάγκο. Ούτε φυσικά στις δηλώσεις μου. Απορώ ειλικρινά που υπήρξε κόσμος, ουκ ολίγοι, που αποθέωσαν τον Βόλο για το πως έπαιξε στο Γ. Καραϊσκάκης.
Τι να αποθεώσω; Που πέρασαν την περισσότερη ώρα του αγώνα ξάπλα στο χόρτο παριστάνοντας τους τραυματίες; Τα μόνα λεπτά που ήταν απολύτως υγιείς οι παίκτες του Βόλου και έτρεχαν σαν τρελοί ήταν στο 3λεπτο μεταξύ 85ου λεπτού και 88ου και από το 91ο ως το φινάλε. Τότε δηλαδή που προηγήθηκε 1-0 και 2-1 αντίστοιχα ο Ολυμπιακός. Όσο το ματς ήταν στην ισοπαλία τόσο... αρρώσταιναν και τραυματίζονταν οι φιλοξενούμενοι. Όταν προηγήθηκε ο Ολυμπιακός τους μπήκε... νέφτι στον ποπό.
Όταν σήκωσε, στο 90ο λεπτό, ο 4ος τα λεπτά της καθυστέρησης ο Αμπασκάλ σήκωσε τα χέρια ψηλά και ειρωνεύονταν. Όταν το κάρφωσε ο Βαλμπουενά μετά έλεγε στον διαιτητή ότι υπάρχουν κι άλλες καθυστερήσεις. Συγνώμη αλλά η όλη συμπεριφορά του Βόλου δεν ήταν για αποθέωση, για κάτι άλλο ήταν...
ΥΓ: Ο... μεταφραστής του Βόλου γιατί δεν ανέλυσε στην ανακοίνωσή του τις φάσεις στις οποίες «αδικήθηκε» η ομάδα του; Μιλάμε για πολύ... πόνο.