Από τις βραδιές που μένουν
Διαβάζω κάτι άρθρα από αδέσμευτες, όπως ισχυρίζονται, πένες για τη διαιτησία του ΑΕΚ-Άρης και με πιάνει γέλιο. Νευρικό γέλιο. Μέχρι και ο Ντέμης Νικολαΐδης παραδέχθηκε το προφανές αλλά εκείνοι που παριστάνουν ότι βρέχει όταν πέφτουν πάνω τους σταγονίδια σιέλου, αρνούνται να κάνουν το ίδιο. Λογικό το βρίσκω. Όταν είσαι σε... αποστολή, πρέπει να τη φέρεις εις πέρας no matter what. Κακώς βεβαίως μιλάω γι' αυτά τώρα που βρισκόμαστε ελάχιστες ώρες μακριά από ένα ματς που μοιάζει με... τελικό για τον Ολυμπιακό αναφορικά με την προσπάθεια που κάνει για μία ακόμη σεζόν στην Ευρώπη.
Η αναμέτρηση με την Αϊντραχτ είναι πάρα πολύ δύσκολη για τους ερυθρόλευκους. Γιατί υπάρχει πάνω από το κεφάλι τους ένα, ακόμα, «πρέπει». Αν θέλουν την 1η θέση του ομίλου και τα «δώρα» που αυτή προσφέρει, πρέπει να κερδίσουν το βράδυ της Πέμπτης την ομάδα της Φρανκφούρτης. Και η ισοπαλία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι κακό αποτέλεσμα.
Ζωντανούς στη μάχη της 1ης θέσης θα τους διατηρήσει και παράλληλα θα τους φέρει πιο κοντά στη 2η. Όμως, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίξει για την ισοπαλία αλλά για τη νίκη. Όταν... φοβάσαι κάτι εξάλλου, συνήθως σου συμβαίνει. Γι' αυτό ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι θαρραλέος και τολμηρός αλλά με μέτρο. Να κάνει την Αϊντραχτ να αισθανθεί άβολα, να της δώσει να καταλάβει ότι την περιμένει ένα δύσκολο βράδυ.
Το έχω γράψει ξανά στο παρελθόν και θα επιμείνω: πέρα από διατάξεις και στρατηγικές, με ενδιαφέρει τι θα κάνει προσωπικά ο κάθε παίκτης. Πόσο προσηλωμένος θα μείνει στο όποιο πλάνο και τι διάθεση θα έχει για να το υπηρετήσει και να το κάνει να λειτουργήσει. Ακόμα και το καλύτερο πλάνο αν οι παίκτες δεν έχουν διάθεση να το υποστηρίξουν μοιάζει λανθασμένο.
Αντιθέτως ένα μέτριο πλάνο φαντάζει τέλειο αν οι ποδοσφαιριστές δώσουν ατομικά και ομαδικά όλο τους το είναι. Σ' αυτό το ματς πρέπει να δικαιολογήσουν το όνομά τους, την αξία τους και το υψηλό συμβόλαιό τους τα «βαριά χαρτιά» του Ολυμπιακού. Πρέπει ατομικά και ομαδικά να κάνουν τη διαφορά παίκτες-κλειδιά.
Παίκτες όπως ο Βατσλίκ, ο Σωκράτης, ο Εμβιλά, ο Μαντί, ο Ονιεκουρού (ή ο Λόπες), ο Ελ Αραμπί (ή ο Τικίνιο). Ακόμα και ο Λαλά επιβάλλεται να κάνει ένα αληθινά μεγάλο ματς δικαιώνοντας το παρελθόν του στη Γαλλία. Είναι από τα ματς που μένουν και κάνουν τη διαφορά αυτό της Πέμπτης. Είναι από τα ματς που τα θυμάσαι για καιρό, τα βάζεις στις σελίδες της ιστορίας σου. Και καλό θα είναι να καταλάβει αρκετό χώρο αυτό το ματς.