Και μη ρωτάς που πάμε (part2)
Θυμόμουν χθες το πρωί, ώρες πριν από τη σέντρα του ματς με την Αντβέρπ από το οποίο άρχιζε το κύριο μέρος του φετινού ευρωπαϊκού ταξιδιού, το τραγούδι του Πάριου με τίτλο: και μη ρωτάς που πάμε. Δεν ξέρω, πως μπορώ άλλωστε, να ξέρω που θα πάει τελικά ο Ολυμπιακός. Ξέρω ότι και το φετινό ταξίδι, παρέα μ' αυτή την ομάδα θέλω να το κάνω. Γιατί θα είναι ξεχωριστό. Θα είναι ιδιαίτερο. Θα είναι απολαυστικό. Γιατί αυτός ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός που μας έκανε να τον αγαπήσουμε.
Όχι επειδή παίζει εξαιρετικά. Δεν παίζει εξαιρετικά, ακόμα. Αυτή η ομάδα, εμένα τουλάχιστον, με έκανε να την αγαπήσω γι' αυτό που περιγράφει ένα γνωστό σύνθημα που λέει: έχεις δύναμή σου τον πύρινό σου κόσμο που δε λυγά ποτέ. Και μαζί με τον κόσμο δεν λυγάει και η ομάδα. Ολυμπιακός είναι να μην τα παρατάς. Να παλεύεις ακόμα κι όταν όλα τα σημάδια λένε ότι ένα ματς θα στραβώσει. Ολυμπιακός είναι να έρχεται να γίνει ήρωας εκείνος που δεν είναι ο πιο δημοφιλής αλλά... σέρνει τα «καρύδια» του και αφήνει τα... συκώτια του στο χορτάρι ΚΑΘΕ φορά επί 90 λεπτά.
Δεν ξέρω λοιπόν που πάμε. Αλλά ξέρω ότι και αυτό το ταξίδι μου αρέσει να το κάνω μ' αυτή την ομάδα. Όχι, μόνο, γενικώς τον Ολυμπιακό. Μιλάω γι' ΑΥΤΟΝ τον συγκεκριμένο Ολυμπιακό της 4ετίας που είναι η ίδια ομάδα. Με τον ίδιο κόουτς, με αρκετούς ίδιους παίκτες και φυσικά την ακριβώς ίδια φιλοσοφία. Και θέλω να το κάνω μαζί του γιατί ξέρω ότι δεν σε προδίδει ποτέ. Και στην ατυχία του ή την κακή του βραδιά θα παλέψει. Θα προσπαθήσει να λυγίσει... σίδερα. Και κάποια στιγμή, δε μπορεί, δε γίνεται, θα γίνει και πιο όμορφος για τα μάτια όλων. Χρόνο θέλει. Χρόνο, υπομονή και στήριξη. Όλα όσα του έδωσε απλόχερα το κοινό του χθες στο Γ. Καραϊσκάκης.
ΥΓ: Άπειρα respect στη συμπεριφορά του κόσμου σε όλο το 90λεπτο και ειδικά στις δύσκολες στιγμές.
ΥΓ2: Δεύτερο σερί θετικό δείγμα του Καρμπόβνικ.
ΥΓ3: Για τον Ρέαμπτσιουκ μην τα ξαναλέμε. Ό,τι είχα να γράψω εξάλλου το έγραψα από τους πρώτους του μήνες στον Ολυμπιακό και σε σχετικά πρόσφατο μπλογκ. Και κακά θα ξαναπαίξει και καλά θα ξαναπαίξει, όπως εξάλλου όλοι οι παίκτες του πλανήτη, αλλά η γνώμη μου είναι συγκεκριμένη: πολύ χρήσιμος παίκτης.
ΥΓ4: Το βασικό που λείπει από τον Ολυμπιακό είναι λίγος χρόνος ακόμα. Κάθε μέρα που περνάει θα τον φέρνει πιο κοντά σ' αυτό που μπορεί και θα γίνει.