Τη μεταγραφολαγνεία ακολουθεί η κληρωσολογνεία
Μέχρι πρότινος ξέραμε την μεταγραφολαγνεία που αρέσει σε όλους και συζητάμε 12 μήνες το χρόνο για «καλύτερους παίκτες που πρέπει να έρθουν για να αντικαταστήσουν τους υπάρχοντες». Τώρα αποκτήσαμε κι άλλη. Την κληρωσολαγνεία. Από το μεσημέρι της Δευτέρας συζητάνε όλοι για τη Ρέιντζερς και το αν μπορεί να την περάσει ο Ολυμπιακός. Σοβαρά τώρα; Είμαστε σοβαροί; Αύριο, αύριο που να πάρει η ευχή όχι σε ένα μήνα, ο Ολυμπιακός των χιλίων προβλημάτων (σ.σ.: ότι πια οι παίκτες επιστρέφουν και προπονούνται δε σημαίνει ότι είναι έτοιμοι ν' αγωνιστούν όπως λέγαμε πρόσφατα...) υποδέχεται τη Λουντογκόρετς στο Γ. Καραϊσκάκης στο μεταξύ τους ΠΡΩΤΟ ματς για τον γ' προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τους Βούλγαρους τους ρωτήσαμε τι γνώμη έχουν για τις κουβέντες που κάνουμε περί του Ολυμπιακός-Ρέιντζερς; Είμαι σίγουρος ότι χαίρονται για ευνόητους λόγους. Αν θεωρηθεί δεδομένη η πρόκριση θα προσγειωθούμε ανώμαλα. Και πέρα από τη Λουντογκόρετς, τη Μάλμε τη ρωτήσαμε; Γιατί για να βρεθεί απέναντι σε Ολυμπιακό (ή Λουντογκόρετς) η Ρέιντζερς θα πρέπει να περάσει το εμπόδιο της Μάλμε. Προσωπικά λοιπόν, για να μην το κουράζουμε περαιτέρω, αδιαφορώ για το τι έβγαλε η σημερινή κλήρωση. Με νοιάζει πως είναι και τι κάνει η ομάδα σήμερα και πως θα είναι αύριο που θα παραταχθεί απέναντι στη Λουντογκόρετς.
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε τον Ονιεκουρού επιβεβαιώνοντας ότι οι σημαντικές μεταγραφές, πέρα από πολλά χρήματα, θέλουν και λεπτούς χειρισμούς, υπομονή και το σωστό τάιμινγκ για να γίνουν. Υπάρχουν μεταγραφές που όσο κι αν το θες δεν θα γίνουν απαραίτητα όταν εσύ τις θες. Του Ονιεκουρού ανήκει σ'αυτή την κατηγορία. Από πέρυσι τον ήθελε ο Ολυμπιακός και πάρα πολύ. Ηταν το Νο1 στη λίστα του, τουλάχιστον σύμφωνα μ' αυτά που ξέρω εγώ. Και συνιστά τεράστια επιτυχία που τελικά, έστω και μια σεζόν μετά, παίρνει τον παίκτη που ήθελε περισσότερο από κάθε άλλον. Αυτό που απομένει τώρα είναι ο Χένρι να κάνει ό,τι πρέπει και να δικαιώσει τον Μαρτίνς, τον Μοντέστο και φυσικά τον Μαρινάκη που πληρώνει για την επιμονή και εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του. Η μπάλα πια είναι στα δικά του πόδια... Εκείνοι ό,τι είχαν να κάνουν, το έκαναν...