Η «βίαιη» ενηλικίωση των ταλέντων
Υπάρχουν δύο τρόποι να ενηλικιωθεί παικτικά ένας ποδοσφαιριστής. Ο ομαλός, σταδιακός με βάση ένα πλάνο που καταρτίζει ένας σοβαρός προπονητής όπως ο Πέδρο Μαρτίνς. Εκείνος που προβλέπει πότε και πόσο θα παίζει ο καθένας ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκεται σε σώμα και μυαλό. Αυτός είναι ο καλός, σωστός, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι, τρόπος.
Και υπάρχει και ο άλλος, ο πιο «βίαιος». Αυτός που έφερε παίκτες σαν τον Σουρλή και τον Αγκιμπού στον αγωνιστικό χώρο του α' ματς του Ολυμπιακού με την Νέφτσι. Δεν επρόκειτο να παίξουν, «απαιτήθηκε» από τις συνθήκες, δηλαδή την απίστευτη γκαντεμιά των πρωταθλητών, να μπουν στο γήπεδο. Κατά πως φαίνεται, θα χρειαστεί ν' αγωνιστούν και στη ρεβάνς του Μπακού. Ο Σουρλής σίγουρα, πιθανότατα και ο Αγκιμπού. Πρέπει να τους αγχώνει αυτό; Θεωρώ, ΟΧΙ. Άλλοι παίκτες περιμένουν μια... ζωή για τέτοιες ευκαιρίες. Εκείνοι βρήκαν μια συνθήκη μπροστά τους. Δυσάρεστη και δύσκολη για την ομάδα, σούπερ ευκαιρία για τους ίδιους. Ε, λοιπόν ιδού η ρόδος... Οφείλουν να εκμεταλλευτούν κάθε δευτερόλεπτο στον αγωνιστικό χώρο. Να παλέψουν, όχι μόνο για την πρόκριση αλλά για τη θέση τους στην ομάδα.
Προσωπικά είδα και τους δύο (ειδικά ο Σουρλής) να έχουν αρκετά καλή απόδοση όσο αγωνίστηκαν στο πρώτο ματς. Περιμένω να σταθούν στο ύψος της περίστασης και στο β'. Προφανώς οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Συνήθως δεν είναι. Τη διαφορά λοιπόν την κάνουν εκείνοι που έχουν το ταλέντο αλλά και τον χαρακτήρα να τα βγάζουν πέρα στα δύσκολα. Ο Ολυμπιακός εξάλλου είναι μια ομάδα που έγινε ό,τι έγινε μέσα από τα δύσκολα. Αν ήταν εύκολο θα το έκαναν όλοι...
Η ρεβάνς στο Μπακού θα είναι δύσκολη αφού και πάλι ο Ολυμπιακός θα έχει πολλές απουσίες. Πόσες ακριβώς πιθανότατα θα είναι σε θέση να γνωρίζει ο Μαρτίνς τη Δευτέρα. Όσοι αγωνιστούν ωστόσο οφείλουν να παίξουν και για τους απόντες. Για 'κείνουν που καθάριζαν διαρκώς για όλους και τώρα, για διαφόρους λόγους, δεν είναι σε θέση ν' αγωνιστούν. Αυτό είναι η ομάδα...
ΥΓ: Τη θετική σκέψη όλων χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτά τα 24ωρα, όχι μουρμούρα και γκρίνια για πράγματα που έγιναν ή δεν έγιναν ακόμα.