Ο Ολυμπιακός και το homesickness

Χάζευα το ποστάρισμα του Ισπανού τερματοφύλακα Ρομπέρτο Χιμένεθ στα κοινωνικά δίκτυα από τη Μύκονο όπου βρίσκεται για διακοπές αλλά και τα όσα (ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις) γράφτηκαν και ελέχθησαν με αφορμή την παρουσία του στη χώρα μας. Ταυτόχρονα σκέφτηκα για μία ακόμη φορά πόσο τυχεροί είναι μερικοί παίκτες που εμφανίζεται στη ζωή τους ο Ολυμπιακός. Πριν από τον ερχομό του στον Πειραιά ο Ρομπέρτο είχε μερικές γεμάτες σεζόν σε Μπενφίκα και Σαραγόσα αλλά και αρκετή αμφισβήτηση γι' αυτό και δεν στέριωνε κάπου. Ήρθε στον Ολυμπιακό και βρήκε την απόλυτη ευτυχία. Τον εμπιστεύτηκαν άπαντες κι εκείνος έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του. Κατέκτησε τίτλους, πήρε χρήμα και αναγνώριση που δεν είχε πουθενά αλλού.
Και μετά τον Ολυμπιακό ήρθε η απόλυτη -αγωνιστική- κατρακύλα. Πήγε στην Εσπανιόλ (2016/17) και μετά από μόλις δύο ματς ως βασικός όπου δέχθηκε συνολικά 8 γκολ και του ασκήθηκε έντονη κριτική μονιμοποιήθηκε στον πάγκο. Έτσι ύστερα (2017/18) μετακόμισε στην Αλαβές ως δανεικός στην οποία ήταν ξανά βασικός. Επέστρεψε στην Εσπανιόλ (2018/19) όπου ήταν ξανά μονίμως στον πάγκο. Και ακολούθως μετακόμισε ως ελεύθερος στην Αγγλία και τη Γουέστ Χαμ (λόγω Ουσίγιος) όπου κι εκεί τον... ακολούθησε η αμφισβήτηση. Ως τα μισά της σεζόν έπαιξε 8 ματς ως βασικός και τα άλλα έμεινε στον πάγκο. Γι' αυτό και μεσούσης της περιόδου επέστρεψε ξανά (!) στην Ισπανία για χάρη της Αλαβές. Και τη σεζόν που μόλις τελείωσε (2020/21), ως ελεύθερος, έγινε παίκτης της Βαγιαδολίδ στην οποία ήταν βασικός για έξι ματς και ακολούθως... βιδώθηκε ξανά στον πάγκο.
Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος παίκτης ο Ρομπέρτο που καταλαβαίνει τη διαφορά του να είσαι παίκτης του Ολυμπιακού με το να βρίσκεσαι οπουδήποτε αλλού. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Ο Ολυμπιακός είναι μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής πρωταθλητών και αστέρων. Όταν κάποιος φορέσει τη φανέλα του αποκτάει ασυνήθιστα μεγάλη οντότητα. Ακόμα και παίκτες με σπουδαίο παρελθόν αισθάνονται κάτι πολύ διαφορετικό στο μεγάλο λιμάνι. Κάτι που δεν συναντάς αλλού. Αισθάνονται σαν το σπίτι (home) τους και ύστερα έρχεται το homesickness, δηλαδή η νοσταλγία για το σπίτι. Όπως αποδεικνύεται λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη τον Ρομπέρτο ή τον όποιο Ρομπέρτο. Πάντα βρίσκει λύσεις. Οι άλλοι έχουν ανάγκη εκείνον...