Να πηδήξουμε στο τρένο, έστω και στο τελευταίο βαγόνι
Ευχή όλων είναι το αποψινό ματς με την Ισπανία στην πρεμιέρα των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου ν' αποτελέσει την αρχή για επιστροφή σε καλύτερες μέρες της ομάδας. Ευχή όλων επίσης είναι οι επικείμενες εκλογές της ΕΠΟ να σημάνουν το φινάλε του ποδοσφαιρικού ξεπεσμού και της ιμιτασιόν εξυγίανσης και την αρχή μιας νέας πιο κανονικής και ποδοσφαιρικά λογικής εποχής. Είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτό το υπέροχο σπορ που λέγεται ποδόσφαιρο να περάσει στην ιστορία η τωρινή διοίκηση στα χέρια της οποίας η εθνική ειδικώς αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικώς έξυσαν και τρύπησαν τον πάτο του βαρελιού.
Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Η σελίδα πρέπει να γυρίσει άμεσα. Το τρένο χάνεται και πρέπει, έστω τελευταία στιγμή, να πηδήξουμε και να επιβιβαστούμε στο τελευταίο βαγόνι. Ο προηγμένος ποδοσφαιρικά κόσμος έχει προχωρήσει μπροστά. Έχουμε μείνει πολύ πίσω. Χώρες που τις θεωρούσαμε υποδεέστερες και β' διαλογής, πια, είναι χιλιόμετρα μπροστά μας και τους υπολογίζουν οι άλλοι πολύ περισσότερο απ' όσο «μετράνε» εμάς. Δεν είναι μόνο ότι εκείνοι προχώρησαν, είναι και ότι εμείς κάναμε πίσω.
ΥΓ: Οπως είχα γράψει και σε προηγούμενο ποστ, ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο ότι (λόγω και του ξεπεσμού του ελληνικού ποδοσφαίρου) πρέπει ταυτόχρονα με το παρόν του να ζει και να δουλεύει για το μέλλον του. Στα ευρωπαϊκά προκριματικά του καλοκαιριού (ειδικά τώρα που τα γήπεδα είναι κλειστά για τον κόσμο και δεν υπάρχουν έσοδα από εισιτήρια) κρίνεται το πιο σημαντικό ετήσιο εισόδημα όχι μόνο των ερυθρολεύκων, κάθε ομάδας αφού οι διαφημιστικές... κάνουλες έχουν προ πολλού στερέψει. Γι' αυτό και ο σχεδιασμός για το «αύριο» άρχισε «χτες».
ΥΓ2: Μεγάλη μέρα είναι η σημερινή για την Ελλάδα αλλά, ας θυμόμαστε ότι, εξίσου μεγάλες και σημαντικές για το παρόν και το μέλλον της είναι κάθε χρόνο και οι υπόλοιπες 364 του χρόνου. Πέρα από τις σημαίες και τα σχετικά ποστ που πλημμυρίζουμε τα προφίλ μας στα κοινωνικά δίκτυα κάθε 25η Μάρτη, ας αναλογιστούμε τι κάνουμε (αν κάνουμε) καθημερινά για τη χώρα για την οποία λέμε ότι νοιαζόμαστε. Και υπέρ ή κατά της μπορεί να είναι το κάθε τι, ή κάθε επιλογή μας, ακόμα και «πράγματα» που τα θεωρούμε μικρά και ασήμαντα.