Το κλικ του 45ου και το κλικ των αντοχών
Πέρυσι στον Βόλο, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς στη mini movie για το 45ο, είχε γίνει το... κλικ προκειμένου ο Ολυμπιακός να γίνει πιο ανθεκτικός και αποφασισμένος. Αύριο στο Βόλο δεν χρειάζεται να γίνει ανάλογο κλικ για τον τίτλο.
Μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, το μόνο που απομένει είναι η μαθηματική εξασφάλιση για το 46ο. Ναι, μπάλα είναι και πολλά μπορούν να συμβούν. Απλά ακόμα κι αν υποθέσει κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα εμφανίσει επαναλαμβανόμενες τάσεις αυτοκτονίας, μοιάζει αδύνατο να το χάσει αφού και οι ανταγωνιστές του δεν πείθουν ότι μπορούν να πάνε ως το τέλος με ελάχιστες ή καθόλου απώλειες.
Ξανα-«απολαύσαμε» χθες την... αρμάδα του Πάμπλο Γκαρσία, αυτή ντε που έχασε το περυσινό πρωτάθλημα γιατί λύγισε από το βάρος της... αδικίας (ο ΠΑΟΚ και ο Νίκος Ξανθόπουλος τέτοιες αδικίες στη ζωή) για την πολυϊδιοκτησία. Χθες, προφανώς, λύγισε από την μεσοβδόμαδη υπερπροσπάθεια στις πανθεσσαλονικιώτικες προπονήσεις.
Ξεφύγαμε...
Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν χρειάζεται να κάνει ανάλογο κλικ για τον τίτλο αύριο. Το μόνο κλικ που πρέπει να κάνει είναι της σοβαρότητας και του κουράγιου που πρέπει να βρει για να συνεχίσει. Σε περίπτωση που το ξεχνάμε η ομάδα παίζει ανά 3,5 μέρες από την 3η Γενάρη. Και ύστερα από την πρόκριση κόντρα στην Αϊντχόφεν επιβάλλεται να κάνει το ίδιο και τον Μάρτιο. Το πρόγραμμα ήταν εξουθενωτικό και ως τέτοιο θα συνεχίσει.
Η ομάδα θα δοκιμάσει ξανά τα όριά της και, πιθανώς, θα κληθεί να τα υπερβεί. Γι' αυτό λοιπόν αύριο στο Βόλο ο Ολυμπιακός καλείται να κάνει ένα άλλο κλικ. Του σωματικού και ψυχολογικού κουράγιου.
ΥΓ: Υπάρχει μια γραμμή, άλλες φορές λεπτή και δυσδιάκριτη, άλλες πιο ευδιάκριτη, μεταξύ του χιούμορ και του κάνω χαβαλέ με πολύ σοβαρά πράγματα με συνέπεια να σου έρχεται αναγούλα. Χθες υπήρξε ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα και το μόνο που έχω να πω είναι κρίμα. Πολύ κρίμα για ανθρώπους που είναι τόσο ταγμένοι στην αποστολή τους που ξεχνούν τα βασικά.