Κάθε ματς ξεχωριστά και... όλα μαζί
«Βλέπουμε κάθε ματς ξεχωριστά», συνηθίζουν να λένε συχνά προπονητές και παίκτες σε μια ατάκα που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ του ποδοσφαίρου. Μεταξύ μας, όταν ακούω αυτή τη δήλωση αισθάνομαι ότι όλοι προσπαθούν να μας πείσουν για το προφανές. Κι αυτό είναι ότι, θέλοντας και μη, ο νους τους... τρέχει και αλλού. Μπορεί αλήθεια να μην... τρέχει σήμερα και στη ρεβάνς με την Αϊντχόφεν; Μπορούσε την προηγούμενη Κυριακή να μην... τρέχει και στο πρώτο ματς με την Αϊντχόφεν;
Όπως έχουμε ξαναπεί, ο ίδιος ο Ολυμπιακός με τη μαγκιά, τον κόπο και την ποιότητά του έδωσε στον εαυτό το δικαίωμα να «ζυγίζει» αλλιώς κάποια ματς και να μην αγχώνεται στον μεγαλύτερο βαθμό. Προφανώς και με τον Παναθηναϊκό ήθελε και μπορούσε να κερδίσει. Προφανώς το ίδιο θέλει και θα προσπαθήσει να κάνει απόψε με τον Άρη.
Στη ρεβάνς με την Αϊντχόφεν ωστόσο θα του δοθεί η ευκαιρία να γράψει (μεγαλύτερη) ιστορία απ' αυτή που θα έγραφε μία ακόμα νίκη επί του ΠΑΟ ή θα μπορέσει να γράψει απόψε με νίκη επί του Άρη. Το ματς με τον Άρη μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως η κατάλληλη προθέρμανση εν όψει Αϊντχόφεν. Ο Σεμέντο που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο πρώτο ματς με τους Ολλανδούς, θα αγωνιστεί όπως θα αγωνιστεί και ο Σωκράτης που ματς με ματς γίνεται καλύτερος.
Ο Χολέμπας θα πάρει κι άλλο ματς αφού είναι χρήσιμος με την εμπειρία του στο αριστερό άκρο της άμυνας αλλά, αν χρειαστεί, και ως αριστερό στόπερ. Ο Τιάγκο Σίλβα επίσης θα έχει την ευκαιρία να ζεσταθεί καλύτερα. Ο Φορτούνης που ήταν εξαιρετικός στο 20λεπτο που αγωνίστηκε κόντρα στην PSV οφείλει να ηγηθεί απόψε και να οδηγήσει με ασφάλεια τον Ολυμπιακό στο τρίποντο. Ο Χασάν στην επίθεση επίσης.
Και όλοι οι υπόλοιποι, όσοι επιλεγούν στο αρχικό σχήμα από τον Μαρτίνς, οφείλουν να παίξουν λες και παίζουν όχι απλά στη ρεβάνς με την Αϊντχόφεν αλλά στον... τελικό του Γιουρόπα.