Χθες και σαν χθες...
Επειδή τα γραπτά μένουν, έγραφα χθες ώρες πριν από τη σέντρα του Ολυμπιακός-Πόρτο: «Τι να περιμένουμε απόψε από τον Ολυμπιακό κόντρα στην Πόρτο; Προσωπικά το μόνο που περιμένω / ελπίζω από τη βραδιά είναι ο Ολυμπιακός να εξασφαλίσει ότι θα είναι παρών στην κλήρωση της Δευτέρας (14/12) για τους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Μόνο αυτό μετράει, κατ' εμέ. Θα είναι ιδανικό να προκριθεί με νίκη. Θα είναι ΟΚ να το κάνει και με ισοπαλία. Πρόκριση θα είναι, και θα έχει την αξία της, ακόμα και αν έρθει με δική του ήττα και ταυτόχρονη ήττα της Μαρσέιγ από τη Σίτι. Έχω αναφερθεί πολλάκις στους πολλούς και σοβαρούς λόγους που με κάνουν αυτή τη σεζόν λιγότερο απαιτητικό σε θεάματα, εντυπωσιασμούς αλλά και αποτελεσματικότητα».
Ούτε μάντης Κάλχας είμαι ούτε συγγένεια με την Πυθία έχω. Μου αρέσει να κοιτάω στα μάτια την πραγματικότητα και τα δεδομένα. Το ποδόσφαιρο που συχνά είναι πολύπλοκο, ταυτόχρονα είναι και τόσο απλό. Δεν μάθαμε χθες ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι στα καλύτερά του. Δεν «πατάει» καλά τελευταία γιατί του λείπει ΑΦΟΡΗΤΑ ο Βαλμπουενά.
Του λείπουν οι καλές... εκδόσεις των Καμαρά και Μπα που άπαντες πια πρέπει να καταλαβαίνουν / αποδέχονται ότι ο covid-19 και η επιρροή του σε αθλητές υψηλού επιπέδου, δεν είναι αστείο. Λείπει και το άλλο μισό του Ελ Αραμπί (που επίσης προέρχεται από κορωνοϊό και τώρα αναγκαστικά παίζει συνεχώς) ο Χασάν. Του λείπουν κι αυτά που ήλπιζε να του δώσουν οι Βινάγκρε και Μπρούμα που λόγω τραυματισμών και ανετοιμότητας δεν έχουν καταφέρει να δώσουν.
Όλα αυτά μαζί συν ότι η ομάδα, ουσιαστικά, ένωσε την περυσινή με την φετινή σεζόν και δεν ξεκουράστηκε ουσιαστικά το καλοκαίρι και δεν έκανε προετοιμασία οδηγούν σ' αυτή την εικόνα. Κι επειδή δεν ξεχνάω, να σας θυμίσω πέρυσι τέτοια εποχή (τέλη Νοέμβρη - αρχές Δεκέμβρη) τι βλέπαμε από τον Ολυμπιακό; Στο πρωτάθλημα Πανιώνιος-Ολυμπιακός 1-1 και Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-1 και την τελευταία αγωνιστική του ομίλου νίκη 1-0 με άγχος επί του (σαφώς υποδεέστερου σε σχέση με την Πόρτο) Ερυθρού Αστέρα με πέναλτι στο φινάλε και πρόκριση ως 3ος.
Σαν... χθες θυμάμαι, λίγο-πολύ, την ίδια μουρμούρα και τα ίδια σχόλια για την ομάδα που δεν έχει τίποτα και δεν πάει πουθενά. Να σας θυμίσω και τη συνέχεια μετά τις γιορτές που η ομάδα φρεσκαρίστηκε και, παράλληλα, έχασε και τον βασικό της εξτρέμ (Ποντένσε) που πήγε στη Γουλβς και ο αντικαταστάτης του (Μορ) δεν κατάφερε να βοηθήσει; Νίκη - τίτλου στην Τούμπα, θρίαμβος στο Έμιρεϊτς με την Άρσεναλ, νίκες, νίκες κι άλλες νίκες, νταμπλ...
Σε αντίθεση με αρκετούς (είναι οι περισσότεροι; δεν ξέρω) κατανοώ και δεν βρίσκομαι στη μίρλα. Αυτή η ομάδα με έχει πείσει από την πρώτη της σεζόν πως γνωρίζει να κάνει τα σωστά, ακόμα κι αν πρέπει να της βγει η ψυχή. Στην παρούσα φάση περιμένω με ανυπομονησία την κλήρωση της Δευτέρας και φυσικά να δω τον Ολυμπιακό στην αρχή του 2021 όταν θα πάρει τις ανάσες του, θα γυρίσουν όπως πρέπει οι κομβικοί παίκτες που λείπουν και, πιθανώς, να δούμε και νέα πρόσωπα στο ρόστερ.