Κάτι να «φαγωνόμαστε»

Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2020 - 09:59

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Είναι... εκπληκτικό, με την κακή έννοια, αυτό που συμβαίνει συχνά με τον Ολυμπιακό. Σε κάθε ματς μερίδα ανθρώπων που λένε ότι τον αγαπούν ψάχνουν με το... κυάλι κάτι να πιαστούν για να γκρινιάξουν. Ειδικά αυτή η ομάδα και σε αυτή τη συγκυρία ΔΕΝ το αξίζει αυτό και την αδικεί κατάφωρα αυτή η συμπεριφορά.

Χθες στην κλισεδούρα των χαμένων α' ημιχρόνων (σ.σ.: χαίρομαι που είπε ο Μασούρας κάτι που έγραφα πριν από 3-4 ματς, ότι είναι κάτι συγκυριακό η αφλογιστία στα πρώτα 45λεπτα και δεν είναι όλα τα ημίχρονα χαμένα αν δεν σκοράρεις) προστέθηκε το θέμα Σισέ. Προσωπικά έχω... κατηγορήσει ουκ ολίγες φορές τον συγκεκριμένο παίκτη για έλλειψη συγκέντρωσης και λογικής στο παιχνίδι του αφού παρασύρεται από το ένστικτό του.

Όμως χθες ανήκω μάλλον στους λίγους που τους άρεσε η συμπεριφορά του στο θέμα του τραυματισμού. Όπως εύστοχα είπε ο Μαρτίνς, αυτό που έκανε ο Σισέ αποτελεί την ταυτοποίηση του dna και του ψυχισμού της συγκεκριμένης ομάδας. Μα, θα πει κανείς, τι θα λέγαμε τώρα αν ο Παπέ είχε σοβαρό τραυματισμό; Εγώ θα πω ότι ο καλύτερος γιατρός είναι ο ίδιος ο παίκτης για τον εαυτό του. Εκείνος καταλαβαίνει το σώμα του και μπορεί να αισθανθεί αν έχει συμβεί κάτι σοβαρό ή όχι. Εφόσον ο Σισέ ήταν τόσο απόλυτος και σίγουρος δύσκολα θα συνέβαινε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που εν τέλει συνέβη και επιβεβαίωσαν οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε άμεσα.

Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, γράφω, γράφω, γράφω και κάνω αυτό που κατηγορώ. Γκρινιάζω. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν για γκρίνια χθες. Και στο α' ημίχρονο ήταν καλός με εξαίρεση τη φάση που δοκαριού του ΟΦΗ όπου κακώς ο έμπειρος Χολέμπας πιάστηκε στον ύπνο (βγήκε στην πλάτη του ο Μπαλογιάννης και σέντραρε στον Γιάννου) και στο β' ακόμα καλύτερος και πιο αποτελεσματικός.

Μάλιστα στο α' ημίχρονο είδαμε ένα δείγμα της κλάσης του Μπρούμα. Ένας Μπρούμα που θα είχε φτιάξει πολύ την ψυχολογία του αν δεν χρειάζονταν (δεν περίμενε ότι θα περάσει η μπαλιά και αιφνιδιάστηκε) να πιάσει την κεφαλιά στο φινάλε του α' μέρους με κακή ισορροπία με συνέπεια να τη στείλει στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα. Ας είναι... Ό,τι ήταν να δείξει το έδειξε και μοιάζει βέβαιο πως θα δούμε πολλά και καλά από 'κείνον στο κοντινό μέλλον.

Για τον Χασάν δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω. Είναι ευτύχημα για τον Ολυμπιακό που διαθέτει δύο τόσο γκολτζήδες φορ όπως ο Αιγύπτιος και ο Ελ Αραμπί που είναι ίδιοι αλλά ταυτόχρονα και πολύ διαφορετικοί.

Και κάτι τελευταίο. Ήμουν και παραμένω μεγάλος φαν του παίκτη/ανθρώπου/επαγγελματία Ομάρ. Οφείλω να βγάλω το καπέλο στην κλάση και τον χαρακτήρα που βγάζει ο Ραφίνια στον αγωνιστικό χώρο κι ας περνάει στα... ψιλά η παρουσία του. Μπορεί να μην αντέχει να τρέξει τόσο όσο ο Νορβηγός αλλά όταν το κάνει έχει την ικανότητα να δημιουργεί. Από τα πόδια του βγαίνουν οι πιο ακριβείς σέντρες.

Όπως συνέβη και στη φάση του δοκαριού του Μπρούμα, όπως έχει συμβεί και σε άλλες φάσεις που τις θυμόμαστε (επειδή έγινε γκολ) αλλά και κακώς δεν τις θυμόμαστε αφού χάθηκε η ευκαιρία και δεν... κρατήθηκε ασίστ. Τη δουλειά του ο Βραζιλιάνος την κάνει και δημιουργικά και αμυντικά.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!