Η ρύθμιση στο τσιπ του εγκεφάλου
Έχουμε συζητήσει ξανά μαζί για το πόσο αφόρητα είναι για μένα τα κλισέ. Τα «χαμένα ημίχρονα» η εκτός έδρας νίκη που δεν έχει έρθει ακόμα στη σεζόν μπλα μπλα μπλα. Λες και όλα τα ματς είναι ίδια και πρέπει να τα βλέπουμε κάτω από το ίδιο πρίσμα. Τεσπα, ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη.
Το σημερινό ματς με τον ΟΦΗ είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και ως τέτοια αντιμετωπίζεται ή πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο Ολυμπιακός, όπως έγραφα και χθες, θα πρέπει να περιμένει σήμερα μάχη, όχι πασίγιο και αναγνώριση της αναμφισβήτητης αξίας του.
Ο ΟΦΗ θέλει... απελπισμένα το ματς κι αυτό τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο. Μην ξεχνάμε ότι στα τέσσερα τελευταία του ματς στο πρωτάθλημα δεν έχει νίκη, μετράει τρεις ήττες εκτός έδρας (3-0 με ΠΑΟΚ, 1-0 με Αστέρα, 2-1 με ΑΕΚ) και την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό (2-2) στο Ηράκλειο. Μάλιστα αυτή η ισοπαλία με τους πράσινους ήταν η 3η σε ισάριθμα φετινά εντός έδρας ματς καθώς είχαν προηγηθεί το 1-1 με τον Παναιτωλικό και το 2-2 με τον Ατρόμητο.
Για τον Ολυμπιακό λοιπόν το ζητούμενο είναι ένα. Νίκη. Τίποτα άλλο. Έχει... μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι σε τέτοια ματς δεν πας να παίξεις μπαλάρα. Αν είναι δυνατό να συμβεί αυτό, ας γίνει. Αλλά μπαλάρα σε ματς που αναμένεται να πέφτουν κορμιά αφού οι δύο ομάδες θέλουν πάση θυσία τη νίκη, δύσκολα θα δούμε. Εδώ χρειάζεται συγκέντρωση, επιθυμία για νίκη και μικρές προσωπικές υπερβάσεις την ώρα του αγώνα από κάθε παίκτη.
Αυτό δεν είναι ματς για χαλαρότητα και... βάδισμα. Είναι ματς στο οποίο, όποιος μπει, θα πρέπει να είναι στα... κόκκινα από το 1ο λεπτό ως το τελευταίο. Έως ότου τέλος πάντων εξασφαλιστεί η νίκη. Μαγική συνταγή διατάξεων ή συστημάτων δεν υπάρχει. Η μαγική συνταγή βρίσκεται στο... τσιπάκι του εγκεφάλου. Και σ' αυτό η ρύθμιση πρέπει να λέει: μάχη.