Σκάφος προς άλλο... γαλαξία
Παλιότερα μια... επίσκεψη στο «νησί», όπως συνήθιζε να αποκαλεί την Αγγλία ο Αντώνης Νικοπολίδης κάθε φορά που ταξίδευε με την ομάδα για εκτός έδρας ματς κόντρα σε εκπροσώπους της Πρέμιερ Λιγκ, σε γέμιζε με ανησυχία για το πως θα εξελιχθεί η αναμέτρηση. Μια ματιά στους σχετικούς αριθμούς του παρελθόντος εξάλλου το επιβεβαιώνει.
Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός το έχει ισορροπήσει φτάνοντας σε αποτελέσματα που κάποτε ούτε να τα φανταστούμε μπορούσαμε. Ωστόσο, όπως επίσης έλεγε ο Αντώνης, αυτό που τον προβλημάτιζε κάθε φορά που έπαιζε κόντρα σε ομάδες από το νησί, είναι ότι εκείνες έχουν συνηθίσει να παίζουν σε ταχύτητες 4G και πιά 5G.
Αντιθέτως ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να συμμετέχει στη Σούπερ Λιγκ όπου έρχεται ο Απόλλωνας ή ακόμα και ο Ατρόμητος και παίζουν... ταμπούρι. Κι εσύ είσαι αναγκασμένος να κυκλοφορείς τη μπάλα παράλληλα και... γύρω γύρω (αν δεν κατεφεύγεις σε γεμίσματα) ελπίζοντας να βρεις μια... χαραμάδα ανοιχτή για να φτάσεις στην περιοχή του αντιπάλου. Και όλα αυτά σε ταχύτητα... τραμ τραμ.
Το σημείωνα και χθες, θα το επαναλάβω, δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι είναι το ελληνικό πρωτάθλημα με το αγγλικό πρωτάθλημα. Άλλος... Γαλαξίας. Απλά ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει με τη μαγκιά και τη μεθοδικότητά του να φτιάξει ένα σκάφος, ένα διαστημόπλοιο που έχει προσεγγίσει πολύ στο δικό τους Γαλαξία. Και πλέον δεν είναι τόσο τρομακτικός. Ωστόσο οι νταμπλούχοι απόψε παίζουν με τη Σίτι. Μια ομάδα του αγγλικού πρωταθλήματος την οποία ο Γκουαρντιόλα έχει προσπαθήσει να μετατρέψει και σε κάτι άλλο. Της έχει δώσει στοιχεία που είχε η ομάδα-όνειρο των προηγούμενων ετών που εκείνος προπονούσε, η Μπαρτσελόνα.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να περιμένω απόψε. Ξέρω σίγουρα τι θα ήθελα να δω. Τον Ολυμπιακό με την ταυτότητα που αναγνωρίζω εδώ και 2-3 χρόνια και του έχει δώσει ο έξοχος προπονητής του, Πέδρο Μαρτίνς.