Ο χρόνος υπέρ του
Να λοιπόν που ο Ολυμπιακός έφτασε σ' ένα υπερ-πολύτιμο για 'κείνον κομμάτι της σεζόν. Αυτή η διακοπή, λόγω εθνικής, του δίνει κάτι που του αφαίρεσε η πανδημία. Δηλαδή χρόνο.
Χρόνο ν' αρχίσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης στο σύνολο των νέων αποκτημάτων. Χρόνο για να «δέσουν» οι νέοι με τους παλιούς. Χρόνο για να μάθει ο ένας τα ποδοσφαιρικά και όχι μόνο χούγια του άλλου. Προ ημερών, από 'δω, είχαμε συζητήσει για τον (κατά τη γνώμη μου) μεγαλύτερο αντίπαλο του Ολυμπιακού. Κι αυτός είναι ο χρόνος που δεν υπάρχει για να γίνουν τα απαραίτητα και η ομάδα να αποδώσει όπως πρέπει και μπορεί.
Φέτος ουσιαστικά δεν έγινε προετοιμασία. Ο Ολυμπιακός κλήθηκε να κάνει μια υποτυπώδη προετοιμασία για να παρουσιαστεί όσο έτοιμος γίνεται για τα πρώτα ματς του πρωταθλήματος και, κυρίως, τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, τα ματς των 32 εκατ.ευρώ. Πλέον ο Μαρτίνς θα έχει κάποιο χρόνο με τους παίκτες του. Προφανώς δεν αρκεί αυτός ο χρόνος. Εξάλλου, αρκετοί παίκτες του θα φύγουν λόγω εθνικών ομάδων. Ωστόσο είναι κάτι κι αυτό.
Μετά τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων εξάλλου η ομάδα θα πέσει στα... βαθιά δίχως ανάσα και δίχως χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα. Θα πηγαίνει ματς με ματς. Το ζήτημα και πάλι θα είναι να κερδίζει με όποιο τρόπο και ας μη νοιάζεται τόσο για το ελκυστικό ποδόσφαιρο. Αυτό, αναπόφευκτα, θα αργήσει.
Όποιος καταλαβαίνει τα στοιχειώδη από ποδόσφαιρο, θα περιμένει ότι το δέσιμο των ερυθρόλευκων αργεί πολύ ακόμα. Δεν μιλάμε για playstation όπου όλα μας φαίνονται εύκολα αλλά για αληθινό ποδόσφαιρο και εδώ τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα.
ΥΓ: Επαναλαμβάνω, τα φετινά Γιάννενα πρέπει να γίνουν ο περυσινός Βόλος για τον Ολυμπιακό. Ο θυμός και η οργή να λειτουργήσουν θετικά για την ομάδα. Να της δώσουν το έξτρα κίνητρο που θα την κάνει πιο ατσάλινη εντός αγωνιστικού χώρου.