Ο εχθρός που θα... σκότωναν να είχαν σύμμαχο

Δευτέρα, 17 Αυγούστου 2020 - 23:02

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Σάββας Θεοδωρίδης. «Παλεύω» εδώ και ώρα να γράψω κάτι για τη φυγή του. Θες να πρωτοτυπήσεις και να αποφύγεις τις κλισεδούρες αλλά δεν είναι εύκολο. Ήταν τέτοια η... σκιά του που οποιοσδήποτε αισθάνεται μικρός μπροστά της. Ήμουν πάντα ειλικρινής μαζί σας και δεν θα αλλάξω τώρα. Έχουν υπάρξει ουκ ολίγες φορές που με έπιασα να διαφωνώ... οριζοντίως και καθέτως που λένε με πράγματα που έλεγε ο Σάββας.

Όμως τώρα, κάνοντας τη σούμα, καταλαβαίνω ακόμα πιο καθαρά τι ακριβώς έκανε εκείνος. Ως παράγοντας έδινε τη δική του μάχη γι' αυτό που αγαπούσε. Και στη μάχη χρησιμοποιείς κάθε όπλο που διαθέτεις. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή δεν έχεις τα καλύτερα όπλα, κάνεις θόρυβο για να νομίσει ο εχθρός ότι είσαι βαριά οπλισμένος και να διστάσει.

Ο Σάββας ήταν ο εχθρός που οι αντίπαλοι θα... σκότωναν για να έχουν σύμμαχο. Να τον έχουν στη δική τους πλευρά. Γιατί δεν εγκατέλειπε ποτέ. Γιατί δεν τα παράταγε. Γιατί επέμενε ξανά και ξανά έως ότου γίνει το δικό του. Κι επειδή ήταν τέτοιος δεν τον άντεχαν οι αντίπαλοι. Στην πραγματικότητα φοβόντουσαν να τα βάζουν μαζί του και γι' αυτό λάτρευαν να τον αποδοκιμάζουν. Όμως τώρα που κατέβασε ο ίδιος τα... όπλα μια και καλή, βλέπουμε και όλους τους άλλους να βγάζουν τα καπέλα σε ένδειξη σεβασμού.

Την ώρα της μάχης κάνεις ό,τι μπορείς για να πληγώσεις τον αντίπαλο. Όταν πια εκείνος λυγίζει, η ηθική λέει ότι σέβεσαι και αποδίδεις τιμές. Και του αξίζουν όλες. Από εχθρούς και φίλους. Εντάξει, από την οικογένεια του Ολυμπιακού τις είχε εν ζωή, θα τον συντροφεύουν και τώρα στο μεγάλο ταξίδι μαζί με τις αναμνήσεις μιας τόσο «πλούσιας» και γεμάτης ζωής.

Δεν λυπάμαι για τον Σάββα, κανείς να μη λυπάται. Ζηλεύω, με την καλή έννοια, όσα έζησε ΜΕ τον Ολυμπιακό. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, τις αναμνήσεις παίρνεις μαζί, τίποτα άλλο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!