Γιατί, όπως όλα δείχνουν, καταλήγει στον Ραφίνια ως αντι-Ομάρ ο Ολυμπιακός; Επειδή, όπως συζητούσαμε πριν από δύο μέρες, το να είσαι παίκτης του Ολυμπιακού δεν είναι κάτι απλό. Απαιτούνται, πέρα από ένα στοιχειώδες ταλέντο, και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα. Απαιτείται επαγγελματισμός. Απαιτείται χαρακτήρας. Απαιτείται αντοχή, σωματική και ψυχική. Απαιτείται πνεύμα νικητή.
Δεν είναι για τους «λίγους» στην ψυχή ο Ολυμπιακός. Είναι για τους καμωμένους από σπάνια ανθεκτικά μέταλλα. Απ' αυτούς που δεν το βάζουν ποτέ κάτω και δεν σταματούν να προσπαθούν. Απ' αυτούς που θα εμπνέουν και τους υπόλοιπους. Απ' αυτούς των οποίων η ημερομηνία γέννησης θ' αποδεικνύεται, απλά, ένας αριθμός. Ο Ραφίνια, η λογική λέει ότι, θ' αποδειχθεί ένας... Βαλμπουενά του δεξιού άκρου της άμυνας. Όπως πέρυσι ο Ματιέ, έτσι και τώρα ο Βραζιλιάνος, έρχεται κλείνοντας τα 35 χρόνια.
Όμως έρχεται με αγωνιστικό ρυθμό. Αποτελώντας σημαντικό κομμάτι της ομάδας του. Δεν φεύγει και πανηγυρίζουν αλλά... κλαίνε. Θα λείψει. Θα λείψει η επίδρασή του στο γήπεδο αλλά, κατά πως φαίνεται, και στα αποδυτήρια αφού έχει χαρακτήρα.
Τα φετινά αποδυτήρια του Ολυμπιακού είχαν χαρακτήρες και στην πορεία της εξαιρετικής σεζόν οι έμπειροι βοήθησαν και τους νεότερους να χτίσουν τους δικούς τους. Αυτό μπορούν να κάνουν οι Ραφίνιες, οι Βαλμπουενάδες και οι Αβραάμ (όπως και οι Τοροσίδηδες). Είναι απαραίτητο συστατικό σε ομάδες πρωταθλητισμού που θέλουν να διακρίνονται. Στα δύσκολα μπαίνουν μπροστά. Δείχνουν το δρόμο. Δεν μπορούν να το κάνουν όλοι.