Όταν σκέψεις και συναίσθημα παίζουν... μπουνιές

Παρασκευή, 7 Αυγούστου 2020 - 09:53

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Δύσκολα θα θυμηθώ άλλο σημαντικό ευρωπαϊκό ματς του Ολυμπιακού στο οποίο κρίθηκε πρόκριση όπου οι σκέψεις και τα συναισθήματα παίζουν τόσες πολλές μπουνιές μεταξύ τους. Από τη μία θες να θυμώσεις / ξενερώσεις / απογοητευτείς / λυπηθείς επειδή ξεκάθαρα χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία ώστε οι ερυθρόλευκοι να πάνε ακόμα παρακάτω και να φλερτάρουν με την υλοποίηση ενός συνθήματος - ονείρου που κάνει λόγο για τελικό.

Από την άλλη θες να χαρείς μένοντας στη «μεγάλη» εικόνα και όχι μόνο το χθεσινό. Η μεγάλη εικόνα λέει ότι ο Ολυμπιακός είναι, πια, μια αληθινά και καθιερωμένη μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα και όχι κάτι που λέμε μεταξύ μας. Πλέον το λένε οι άλλοι. Το είχε πει ο Μουρίνιο, χθες το είπε και ο Εσπίριτο Σάντο. Αν δεις / θυμηθείς τι έχει κάνει αυτή η ομάδα πέρα από τα σύνορα φέτος αλλά και πέρυσι που αποτελεί δικό της «πακέτο», είναι για να φουσκώνεις τα στήθη από υπερηφάνεια, όχι να απογοητεύεσαι.

Προσωπικά η μεγαλύτερη θλίψη που αισθάνομαι δεν αφορά τη χαμένη ευκαιρία. Αυτές έρχονται και μπορεί να χαθούν. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Και ο Ομπαμεγιάνγκ στο τελευταίο δευτερόλεπτο στο Λονδίνο κλώτσησε μόνος του προ του Σα, άουτ. Θα μπορούσε να σκοράρει και να τελειώσει εκεί το όνειρο κι ας το άξιζε και τότε ο Ολυμπιακός να συνεχίσει.

Τη μεγαλύτερη θλίψη λοιπόν την αισθάνομαι επειδή αυτό το πακέτο των αγώνων με τη Γουλβς διεξήχθη με ιστορικά ανώμαλο τρόπο. Με το πρώτο ματς δίχως κόσμο στο Γ.Καραϊσκάκης λόγω covid-19, εκεί όπου οι «λύκοι» ήταν ζαλισμένοι ακόμα και όταν ο Θρύλος έπαιζε με 10. Με τον Ολυμπιακό να παίζει κόντρα στα 5/6 του συνολικού χρόνου των δύο αγώνων δίχως τον Σεμέντο και τη χθεσινή ρεβάνς δίχως τον Σα. Με το ένα ματς ν' απέχει από το άλλο πέντε μήνες.

Και, φυσικά, με τον Ολυμπιακό να κάνει ελλιπή και ανώμαλη προετοιμασία για τη χθεσινή ρεβάνς λόγω της... παράστασης για τσίρκο, αναφορικά με τους χειρισμούς της στο θέμα τελικός κυπέλλου, που έδωσε η ΕΠΟ. Η ομοσπονδία που υποτίθεται (συγνώμη αλλά δεν βλέπω κάτι τέτοιο) έπρεπε να νοιάζεται και να φροντίζει για το καλό του ποδοσφαίρου και οι έως τώρα τελικοί της αποτελούν τον ορισμό της δυσφήμισης του σπορ. Ακόμα και ο χθεσινός «λίγος» και επικίνδυνος για τη σπουδαιότητα του ματς διαιτητής, με εκνευρίζει (πολύ μεν αλλά) λιγότερο από την ελληνική ομοσπονδία και ό,τι έχει κάνει (και δεν έχει κάνει) ως τώρα.

Ακόμα και έτσι την... είχε τη Γουλβς ο Ολυμπιακός και την πρόκριση. Θέλω να πιστεύω πως προσωρινές τέτοιες λύπες δεν απογοητεύουν και δεν «κόβουν» την επιθυμία για «τον Θρύλο μας στον τελικό» που λέει και το σύνθημα αλλά, αντιθέτως, μεγαλώνουν τη λαχτάρα και το πείσμα όταν αρχίσει η επόμενη προσπάθεια.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!