Η διαδρομή για το 45ο άρχισε στις 9/4/2018

Κυριακή, 19 Ιουλίου 2020 - 11:12

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Να λοιπόν που φτάσαμε στο φινάλε μιας απίθανης διαδρομής. Αυτό το πρωτάθλημα, το 45ο της λαμπρής ιστορίας του αθλητικού γίγαντα της χώρας μας κι ενός από τους μεγάλους της Ευρώπης, είναι αληθινά ξεχωριστό. Όχι επειδή το λέω εγώ αλλά γιατί έτσι είναι. Και είναι ξεχωριστό γιατί αποτελεί ένα πρωτάθλημα που διήρκεσε περισσότερο από κάθε άλλο ενώ και τα εμπόδια στη διαδρομή ήταν ψηλότερα από κάθε άλλη φορά.

Η προσπάθεια για το 45ο δεν άρχισε στις 24/8/2019 στην πρεμιέρα της Σούπερ Λιγκ με τον Αστέρα Τρίπολης στο Γ.Καραϊσκάκης. Η προσπάθεια για το 45ο άρχισε στις 9 Απριλίου του 2018. Τότε που οι ερυθρόλευκοι ανακοίνωσαν τη σύναψη συνεργασίας με τον Πέδρο Μαρτίνς. Κι αυτή η προσπάθεια έκανε μικρές επανεκκινήσεις σ' αυτή τη διετία (και κάτι) μέχρι σήμερα. Οι επανεκκινήσεις γίνονταν στις (λίγες) δύσκολες μέρες / βραδιές. Τότε που η ομάδα δεν ήταν όσο καλή έπρεπε αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης εστίαζε στα περισσότερα καλά στοιχεία του πρότζεκτ που του έδιναν το κουράγιο να το συνεχίσει παρά στα λιγότερα κακά που του έδιναν αφορμές για να το τερματίσει.

Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι που κάθε φορά στις δηλώσεις του ο Μαρτίνς (σ.σ.: αυτό λέει και στο σημερινό match programme του αγώνα με την ΑΕΚ) αναφέρεται προσωπικά στον ιδιοκτήτη του Θρύλου. Και δεν μοιάζει φθηνή κολακεία προς τον εργοδότη αλλά ειλικρινής αναγνώριση για την έμπρακτη στήριξη. Δίχως αυτή απόψε δεν θα είχε φιέστα στον Πειραιά αλλά αναζήτηση αιτιών αναποτελεσματικότητας και ψάξιμο για άλλο πρότζεκτ. Πολύ συχνά οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Μια απόφαση που παίρνεις, ή δεν παίρνεις στη διάρκεια μιας διαδρομής και καθορίζει τον τελικό προορισμό.

Έχουν κάθε δικαίωμα λοιπόν απόψε να το χαρούν άπαντες με την ψυχή τους. Το αξίζουν. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο που εργάζονται στον σύλλογο. Δεν ήταν εύκολο. Καθόλου. Ήταν δύσκολο σωματικά και ψυχοφθόρο πνευματικά αφού υπήρχε το «πρέπει» (πάντα υπάρχει αυτό στον Ολυμπιακό) της επιτυχίας και φυσικά τα αφύσικα και τεχνητά εμπόδια που υψώνονταν κάθε φορά στο μονοπάτι που ακολουθούσε η ομάδα. Και με έναν απίθανο τρόπο κατάφερνε να τα ξεπερνάει. Και σε όσα σκόνταφτε, έβρισκε τη δύναμη να σηκωθεί και να συνεχίσει.

Ειλικρινά δεν έχω πολλά ακόμα να πω. Όσο θυμάμαι τον Ολυμπιακό δύσκολα βρίσκω τόσο ξεχωριστή σεζόν και τόσο ξεχωριστή ομάδα από την κορυφή ως τα νύχια της. Λατρεύεις το κάθε τι σ' αυτό το σύνολο και σ' αυτό που συμβαίνει αυτή την διετία.

Και κάτι τελευταίο. Οι αληθινά υπέροχες στιγμές είναι ξεχωριστές γιατί, αναπόφευκτα, δεν διαρκούν πολύ. Ας το θυμόμαστε αυτό και στα δύσκολα. Όπως έχουμε ξαναπεί, οι αληθινά μεγάλες ομάδες (ή μεμονωμένα οι άνθρωποι), σ' αυτά αποδεικνύουν από τι σόι μέταλλο έχουν φτιαχτεί. Στα εύκολα όλοι καλοί είμαστε. Στα δύσκολα τι κάνουμε...;

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!