ΕΠΟ ή ΟΥΕΦΑ;
Αν κάποιος ασχολείται με τα κοινά του Ολυμπιακού (οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν έχει) και σήμερα «πρέπει» να διαλέξει θέμα ενασχόλησης, ποιό θα είναι αυτό; Από τη μία υπάρχει η ΕΠΟ και οι αποφάσεις της και από την άλλη η κλήρωση του Γιουρόπα Λιγκ. Σοβαρά τώρα, χρειάζεται ερώτημα; Με τι θα ασχοληθείς; Προφανώς με εκείνο που αισθάνεσαι ότι λειτουργεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και δεν σε κάνει να αναρωτιέσαι τι στην ευχή έγινε πάλι. Και τη σοβαρότητα την αποπνέει η ΟΥΕΦΑ και οι ευρωπαϊκές της διοργάνωσεις. Το σοβαρό με το οποίο πρέπει να ασχολείται σήμερα ο Ολυμπιακός είναι η κλήρωσή του. Φτάσαμε Ιούλη μήνα (λόγω κορονοϊού βεβαίως) και ακόμα οι ερυθρόλευκοι ασχολούνται με ευρωπαϊκή διοργάνωση και δεν είναι τα προκριματικά της ερχόμενης σεζόν.
Η διοίκηση πολύ καλά κάνει και... γιουχάρει με ανακοινώσεις και επιστολές τα περίεργα που συμβαίνουν στον «θαυμαστό» κόσμο της ελληνικής ομοσπονδίας και της ΚΕΔ. Η ομάδα ωστόσο μόνο να γυρίσει την πλάτη μπορεί. Με το αγωνιστικό σκέλος του τελικού ο Ολυμπιακός θα ασχοληθεί όταν έρθει η ώρα. Και θα προσπαθήσει, πριν και πάνω απ' όλα, να βγει... σώος από τον αγωνιστικό χώρο. Προφανώς θα θελήσει να κατακτήσει και το τρόπαιο αλλά αυτό, πια, μοιάζει δεύτερο όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό.
ΥΓ: Σε εξαιρετική κατάσταση, λέει, ο αγωνιστικός χώρος της Ριζούπολης. Και αυτό... πιστοποιείται από μακρινό (και ψηλό) τηλεοπτικό πλάνο. Ναι, έτσι έδειχνε κάποτε και το ΟΑΚΑ και έφευγαν με φορεία οι παίκτες και σοβαρά τραυματισμένοι. Μακάρι να είναι ο τέλειος αγωνιστικός χώρος της γης. Αληθινά πιστεύει κανείς ότι ισχύει κάτι τέτοιο;
ΥΓ2: Για την τωρινή διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας έχουν στερέψει τα λόγια. Νομίζω ότι δεν αφορά το «αν μπορεί» αλλά το «αν θέλει» να λειτουργήσει κανονικά. Άρα, τσάμπα κόπος να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Μέχρι να αλλάξει θα δίνει αφορμές για... τράβηγμα μαλλιών με τις αποφάσεις της.
ΥΓ3: Ο μέσος όρος αποτελεσματικότητας του Χασάν, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, είναι ένα γκολ ανά 90λεπτο! Εξαιρετική συγκομιδή αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για παίκτη που ήρθε δίχως ρυθμό μεσούσης της περιόδου και βρήκε μπροστά του τον σούπερ Ελ Αραμπί να έχει, δικαίως, πάρει φανέλα βασικού σπίτι.