Μεγαλύτερος εχθρός είναι ο...
Πέρυσι που εστίαζαν οι περισσότεροι στα λιγοστά αρνητικά, προτιμούσα να επισημαίνω τα πολλά θετικά. Τώρα που, επιτέλους, όλοι βλέπουν κάτι που ήταν ξεκάθαρο από πέρυσι, και σε μια περίοδο που είναι όλοι σε... νιρβάνα, ας πάω κόντρα στο... ρεύμα. Αυτό το ποδοσφαιρικό έργο τέχνης που θαυμάζουμε αποτελεί το προϊόν πολλής και σκληρής καθημερινής δουλειάς ανθρώπων στο Ρέντη.
Μαρτίνς, συνεργάτες και παίκτες έχουν κάνει υπερωρίες στο προπονητικό κέντρο ώστε να παρουσιάσουν αυτό το αποτέλεσμα. Όταν εγώ, εσύ ή ο άλλος είχαμε και μέρες ή ώρες ξεκούρασης, για 'κείνουν δεν ίσχυε το ίδιο. Αν θες να είσαι σ' αυτό το τεράστιο brand που λέγεται Ολυμπιακός ξέρεις ότι δεν υπάρχουν ρεπό και μέρες χαλάρωσης. ΟΚ υπάρχουν αλλά είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Γιατί; Επειδή, αν το καλοσκεφτείς, ο αληθινά μεγάλος εχθρός του Ολυμπιακού είναι ένας: ο εφησυχασμός. Ο δικός του κακός εαυτός δηλαδή που είναι το αποτέλεσμα του εφησυχασμού. Τώρα λοιπόν που το 99% των ανθρώπων είναι σε... νιρβάνα, λέω πως όποιες κινήσεις γίνουν προς την πρόσθεση ή την αφαίρεση υλικού επιβάλλεται να είναι προσεκτικές.
Θυμόμαστε όλοι, μόλις δύο χρόνια πριν ήταν, το αποτέλεσμα του εφησυχασμού και, κυρίως, των άστοχων επιλογών. Βλέπετε, το να γκρεμίσεις είναι εύκολο, γίνεται κυριολεκτικά σε μια στιγμή. Να χτίσεις όμως είναι απείρως πιο δύσκολο και χρονοβόρο. Δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Απαιτεί αφοσίωση, πολλή και σκληρή δουλειά, χρόνο και ευστοχία επιλογών.
Με την ευκολία που μπορεί να χαλάσει κάτι, μπορεί ν' αλλάξει και η διάθεση της κοινής γνώμης για πρόσωπα και πράγματα στον Ολυμπιακό. Η... κωλοτούμπα συνεχίζει να παραμένει το αγαπημένο μας εθνικό σπορ...
Είμαι βέβαιος ωστόσο ότι όσοι απαρτίζουν αυτό το ποδοσφαιρικό έργο τέχνης, από τον Μαρινάκη και τον Μαρτίνς μέχρι τους παίκτες, τους γυμναστές, ακόμα και τους φροντιστές, γνωρίζουν καλύτερα από μένα τα παραπάνω και πως κάποιοι θα τους περιμένουν στη... γωνία. Και πιστεύω θα είναι όσο προσεκτικοί πρέπει.