Ακόμα να καταλάβεις (και να εκτιμήσεις);

Πέμπτη, 11 Ιουνίου 2020 - 09:55

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Τα ριάλιτι, λένε, αντιγράφουν τη ζωή ενώ η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Υπάρχουν περιστάσεις ωστόσο που δυσκολεύεσαι να εντοπίσεις τις διαφορές και ποιός είναι τι; Σε πείθουν για τα τελευταίο τα όσα συμβαίνουν (και) τα τελευταία 24ωρα στον Παναθηναϊκό με επικέντρο την ΚΑΕ αλλά που... αγγίζουν κάθε τμήμα του οργανισμού. Μοιάζει υπερβολικό και σε κάνει να νομίζεις ότι είναι ριάλιτι. Κι όμως είναι η πραγματικότητα. Η καθημερινή ζωή στον Παναθηναϊκό.

Εδώ και πάνω από 10 χρόνια ο αιώνιος μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού ριαλιτίζει. Συλλαλητήρια κατά διοικήσεων, τσακωμοί οπαδών που είναι χωρισμένοι σε διοικητικά «στρατόπεδα», αποχές, βαψίματα σε κάγκελα και τόσα άλλα. Οι περισσότεροι δηλώνουν «αντι». Αντιβαρδιονογιαννικοί, αντιαλαφουζικοί και κατά πως φαίνεται εξαπλώνεται ο... ιός και σε αντιγιαννακοπουλικούς.

Κάτι τέτοιες στιγμές, ο μέσος Ολυμπιακός που ώρες ώρες «τρελαίνεται» από την αγάπη του για την ομάδα και ζητάει / απαιτεί περισσότερα και λέει και μια κουβέντα παραπάνω, πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του.

Οφείλει να καταλαβαίνει καλύτερα σε τι εποχές ζούμε και να εκτιμά όλα όσα βιώνει με την ομάδα του επί τόσα χρόνια. Από το 1996 μέχρι και τώρα, με πολύ μικρά κενά διαστήματα, ο Ολυμπιακός βιώνει χρυσές εποχές. Κι αν τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 λεφτά υπήρχαν και κάποια πράγματα γίνονταν απείρως πιο εύκολα, οι αδιανόητες επιτυχίες από το 2010 και μετά αξίζουν το πιο θερμό χειροκρότημα και την ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση σε όλους όσοι τις έχουν καταφέρει.

Δεν συμβαίνουν μόνες τους οι επιτυχίες. Χρειάζονται χρήμα, υπομονή, επιμονή, πρόγραμμα και σκληρή δουλειά. Δεν κερδίζει μόνη της η φανέλα όσο βαριά κι αν είναι. Ο Ολυμπιακός ήταν που πέρασε όσα πέρασε στο φινάλε της δεκαετίας του '80 και ως τα μισά του '90. Ο Παναθηναϊκός, που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό brand της χώρας, περνάει όσα περνάει εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Η φανέλα του έχει βάρος αλλά από μόνο του δεν φτάνει.

Χρειάζονται και ικανοί άνθρωποι στο τιμόνι που να βάζουν το σήμα πάνω απ' όλα. Και, δόξα τω θεώ, στον Ολυμπιακό υπάρχουν τέτοιοι και το τελευταίο που τους αξίζει είναι η αμφισβήτηση ικανοτήτων και προθέσεων.

ΥΓ: Αυτή είναι η ΔΙΚΗ μου γνώμη, μπορεί να κάνω και λάθος, δεκτή οποιαδήποτε ένσταση.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!