A state of (Olympiacos champions) mind
Τα 'λεγα; Προφανώς και όχι. Αν σας πω ότι την περίμενα τη χθεσινή εμφάνιση (κυρίως αυτή) και νίκη (αυτή τη θεωρούσα πιθανή αλλά όχι με τέτοιο στυλ) του Ολυμπιακού στην Τούμπα θα σας πω ψέματα και τέτοια δεν συνηθίζω να λέω. Εξάλλου, μόλις 24 ώρες απέχει το προηγούμενο κείμενό μου. Ένα κείμενο στο οποίο μαρτυρούσα τον προβληματισμό μου για το πως θα επιστρέψει ο Ολυμπιακός στο γήπεδο μετά από τρεις μήνες διακοπή.
Και, διάολε, τι κάνει αυτή η ομάδα;;;!!! Παίζει πρώτο ματς, εκτός έδρας και σημαντικό, μετά από τρεις μήνες και σε κάνει να πιστεύεις ότι είχε αγώνα μόλις πριν από τρεις μέρες! Δεν... παίζει αυτό. Το μέλλον κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, συνεπώς είναι ρισκαδόρικο να πει κανείς τι άλλο θα έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός μετά την έξτρα διετία του Μαρτίνς. Αλλά ρε φίλε, αυτή τη διετία που έχουμε δει μαζί του μέχρι τώρα, η ομάδα έχει καταφέρει ουκ ολίγα ποδοσφαιρικά απίθανα.
Να θυμηθούμε ότι έχτισε από το σχεδόν μηδέν και μετά από μόλις λίγες εβδομάδες δουλειάς οδηγούσε... τρένο τον Ολυμπιακό στους ομίλους του Γιουρόπα; Να θυμηθούμε τον αποκλεισμό της Μίλαν και μάλιστα με την προϋπόθεση νίκης με τουλάχιστον δύο γκολ διαφορά; Να θυμηθούμε το περσινό καλοκαίρι και την επίσης σαν... τρένο πορεία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Να θυμηθούμε το γεμάτο Γ.Καραϊσκάκης και το ζεστό χειροκρότημα μετά από κάθε ματς, ακόμα και μετά από μερικά που δεν κύλησαν όπως θα ήθελαν άπαντες; Να θυμηθούμε την Άρσεναλ; Να θυμηθούμε την εμφάνιση και το αποτέλεσμα με τη Γουλβς με 10 παίκτες; Να θυμηθούμε που ήταν στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο κάποιοι παίκτες πριν από δύο χρόνια και που είναι τώρα, ακόμα και με κορονοϊό; Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Σόρι που επιμένω αλλά αυτά που έχει κάνει αυτή τη διετία ο Ολυμπιακός και στα οποία ήρθε ως συνέχεια το χθεσινό, ΔΕΝ γίνονται εύκολα. Γίνονται μόνο από ανθρώπους που γνωρίζουν τη δουλειά τους και, ταυτόχρονα, δουλεύουν σαν... σκυλιά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μεγάλη υπόκλιση στον προπονητή και όλους τους συνεργάτες του. Φυσικά και τους ποδοσφαιριστές που έδειξαν επαγγελματισμό για να διατηρηθούν σε καλό επίπεδο και σωματικά και πνευματικά. ΑΞΙΟΙ.
ΥΓ: Και με τιμωρία και χωρίς τιμωρία. Και με κόσμο και χωρίς κόσμο. Και με ξένους διαιτητές και με Έλληνες. Και χειμώνα και καλοκαίρι. Και προ lockdown και μετά. Τα ίδια δείχνει αυτή η... ρημάδα η βαθμολογία παιδιά. Τι θα γενούμε χωρίς... βαρβάρους; Τι άλλες δικαιολογίες θα σκαρφιστείτε; Σε πόσα μέρη πρέπει να χωριστεί τελικά η Ελλάδα; Μήπως τα μέλη της ΕΕΑ είναι και μπατζανάκηδες τριτοξάδερφων μέλους της Κυβέρνησης; Για ψαχτείτε λίγο, μην κάθεστε με σταυρωμένα χέρια.