Ματς επιθυμίας και προσωπικοτήτων
Είναι ξεκάθαρο ότι ματς σαν και της Κυριακής στην Τούμπα, ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που μπορεί να κριθούν από κάτι ή κάποιον που δεν υπολόγιζε κανείς. Όχι, δεν αναφέρομαι στους «κακούς» αστάθμητους παράγοντες, δηλαδή τους... εξυγιαντικούς αν και φοβάμαι ότι μπορεί να κάνουν δυναμική εμφάνιση.
Μιλάω για το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Θυμηθείτε πως κέρδισε ο ΠΑΟΚ στο Γ. Καραϊσκάκης πέρυσι με το απίθανο αυτογκόλ. Ακόμα και η φετινή νίκη του Ολυμπιακού στην Τούμπα, παρότι σε αντίθεση μ' εκείνη του δικεφάλου ήταν δίκαια αφού οι ερυθρόλευκοι ήταν καλύτεροι ενώ ο ΠΑΟΚ τότε δεν είχε περάσει τη σέντρα, ήρθε με ένα περίεργο γκολ και με τον Ραντζέλοβιτς στο... Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου στο ματς.
Αστάθμητοι παράγοντες λοιπόν, είτε είναι πρόσωπα, είτε γεγονότα, εμφανίζονται συχνά και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σ' ένα ματς. Το σίγουρο είναι πως ματς σαν της Κυριακής μεγάλο ρόλο παίζουν δύο στοιχεία. Η επιθυμία για τη νίκη και οι προσωπικότητες. Κάθε παίκτης που θα μπει στο γήπεδο πρέπει να «βγάλει» χαρακτήρα για να μην τον... καταπιεί το ματς και το άγχος του. Ο Ολυμπιακός, όλοι το ξέρουμε πια, έχει προσωπικότητες. Αν δεν είχε δεν θα πήγαινε να κερδίσει και να αποκλείσει στα ίσια την Άρσεναλ στο Λονδίνο. Δεν μπορούν να το κάνουν όλοι αυτό. Ούτε θα έπαιζε όπως έπαιξε με τη Γουλβς με αριθμητικό μειονέκτημα.
Ωραία και απαραίτητα λοιπόν είναι τα σχέδια και οι τακτικές αλλά όταν σφυρίζει ο διαιτητής την έναρξη, πάνε λίγο περίπατο. Τα μάτια που γυαλίζουν σε βοηθάνε να κάνεις τη διαφορά και να πετύχεις το στόχο σου. Και όσο περισσότερα είναι αυτά τα μάτια σε μια ομάδα, τόσο το καλύτερο. Και, ναι, παίζουν ρόλο και τα μάτια που γυαλίζουν κι ας είναι στον πάγκο. Κι από 'κει μπορεί να βοηθήσει πολύ κάποιος στο ψυχολογικό κομμάτι. Κάθε λεπτομέρεια μετράει.