Ένα «διπλό» που άργησε πολύ

Δευτέρα, 1 Ιουνίου 2020 - 11:45

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Αφιέρωμα στο πρώτο διπλό του Ολυμπιακού σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, με τη Βέρντερ στη Βρέμη, έκανε η Cosmote TV στην εκπομπή / ενότητα Blast from the Past, δηλαδή ανάμνηση από το παρελθόν. Ήταν 3 Οκτώβρη 2007 και οι ερυθρόλευκοι είχαν θριαμβεύσει με 3-1 σκοράροντας τρεις φορές από το 72' ως το 86' κι ενώ ήταν πίσω στο σκορ από το 33'. Η πρώτη φορά που οι Πειραιώτες «βούτηξαν» σ' αυτό το λαμπερό ποδοσφαιρικό περιβάλλον που λέγεται όμιλος Τσάμπιονς Λιγκ ήταν τη σεζόν 1997/98 και το πρώτο τους διπλό ήρθε τη σεζόν 2007/08.

Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι; Για τη δυναμική και την προοπτική αυτής της ομάδας, δεν άργησε πάααρα πολύ αυτό το πρώτο «διπλό»; Κάποιοι έδιναν μεταφυσικές εξηγήσεις, τύπου: κατάρα. Άλλοι σκέφτονταν πιο ποδοσφαιρικά: ο Ολυμπιακός έκανε αρκετά πράγματα λάθος και επί σειρά ετών αντιμετώπιζε με μεγαλύτερο σεβασμό και δέος απ' όσο έπρεπε τη διοργάνωση και τον εκάστοτε αντίπαλό του.

Υπάρχουν παραδείγματα και για να δικαιολογηθεί ο χαρακτηρισμός κατάρα (θυμηθείτε πως του... ξεγλίστρησε το διπλό κόντρα στη Λα Κορούνια) αλλά και η φοβία (Μόλντε, Χέρενφεν). Το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός δεν είχε (και δεν απέκτησε ποτέ) ένα σημαντικό στοιχείο στο ποδόσφαιρο. Τύχη. Ούτε σε κληρώσεις ούτε σε ματς την είχε στο πλάι του.

Βέβαιο είναι πως όταν απομακρύνονταν από τη ζεστασιά του δικού του ποδοσφαιρικού σπιτιού (είτε αυτό ήταν το ΟΑΚΑ είτε το Γ. Καραϊσκάκης) αισθάνονταν άβολα, έδειχνε απροετοίμαστος κυρίως ψυχολογικά. Κι αυτό ήταν ευθύνη πρωτίστως των προπονητών, φυσικά και των παικτών. Το σίγουρο, όπως προείπα, είναι ότι ο Ολυμπιακός άργησε πολύ να πάρει αυτό το διπλό.

Το μέγεθός του ήταν για πολύ παραπάνω και αποδείχθηκε στη συνέχεια και κυρίως από το 2010 και έπειτα.

Και τι δεν έχουμε δει αλήθεια μέσα στην τρέχουσα 10ετία, τη 10ετία του Βαγγέλη Μαρινάκη. Νίκες αλλά και αποκλεισμούς ποδοσφαιρικών κολοσσών. Όλοι έχουν υποκλιθεί στη νέα ευρωπαϊκή δύναμη και την έχουν αποδεχθεί ως ισότιμο μέλος τους.

Να σας πω την «αμαρτία» μου, ωραία είναι τα αφιερώματα για το παρελθόν αλλά προσωπικά με νοιάζει το σήμερα και κυρίως το αύριο. Αν ζεις με τις αναμνήσεις είναι πιθανό να σε... τραβήξουν πίσω και σ' έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα θα είναι καταστροφικό.

Αυτό, προφανώς δεν σημαίνει ότι ξεχνάς ή δεν τιμάς το παρελθόν σου. Απλά καλό είναι να αποφεύγεις να το χρησιμοποιείς για να πάρεις αξία στο σήμερα. Γιατί στο σήμερα μετράει έχει ποιος είσαι τώρα...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!