Ο Βαγγέλης Μαρινάκης βρέθηκε ξανά δίπλα στην ομάδα. Οι δραστηριότητές του, του δίνουν δεκάδες αφορμές για να μην εμφανίζεται συχνά στα... πόδια της ομάδας. Ο ίδιος ωστόσο, επειδή είναι... αρρωστάκι, βρίσκει ισάξιους λόγους να είναι πάντα εκεί.
Παρών. Στα ματς εντός και εκτός συνόρων. Σε προπονήσεις. Όπου εκτιμά ότι απαιτείται η φυσική του παρουσία. Χωρίς αγγελιοφόρους. Ούτε μέσω skype από το... Βλαδιβοστόκ. Εμφανίζεται και λέει ό,τι έχει να πει κοιτάζοντας άπαντες στα μάτια.
Κάποιους μπορεί και να τους αγχώνει. Δικό τους πρόβλημα είναι αυτό. Οι συντριπτικά περισσότεροι, αν όχι όλοι, το βλέπουν θετικά. Αισθάνονται ότι είναι δίπλα τους. Και στο καλό και στο κακό. Πρέπει να υπάρχει και το δεύτερο μερικές φορές για να υπάρχει το πρώτο. Θυμηθείτε το φινάλε της σεζόν 2017/18 και θα συμφωνήσουμε.
Εφόσον λοιπόν η χρονιά, όπως όλα δείχνουν, θα εκκινήσει ξανά και θα γίνει προσπάθεια να τελειώσει, ο ηγέτης του Ολυμπιακού ανήκει σ' εκείνους που θέλει να δει την ομάδα να ολοκληρώνει τη σεζόν με το ίδιο εξαιρετικό στυλ που είχε όλη τη σεζόν. Με την ίδια σοβαρότητα. Με την ίδια δίψα. Με το ίδιο πάθος.
Όχι επειδή έχει να αποδείξει κάτι σε κάποιον. Ό,τι ήταν να αποδείξει, το απέδειξε. Για τον εαυτό του. Για την πάρτη του και μόνο. Φυσικά και για τον κόσμο του που λαχταρά να τον ξαναδεί στο γήπεδο. Γιατί για 'κείνον θα είναι πάντα στο μυαλό κάτι μαγικό.