Ποδόσφαιρο είναι...
«Εδώ ο κόσμος καίγεται και 'συ ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο»; Προσωπικά έχω ακούσει ουκ ολίγες φορές τη συγκεκριμένη ερώτηση από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με τα σπορ. Είναι ατάκα που ακούω σε διάφορες κρίσεις της κοινωνίας, προφανώς την ακούω και τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ναι, ΟΚ, ο κόσμος... καίγεται δεν μπορεί το ποδόσφαιρο να... χτενίζεται. Αλλά, για μια στιγμή, πόσο δευτερεύον ειδικώς είναι το ποδόσφαιρο και γενικώς ο αθλητισμός;
Αφού υπενθυμίσω ότι από τον αθλητισμό, παγκοσμίως, ζουν εκατομμύρια άνθρωποι καθώς συνιστά μία από τις μεγαλύτερες «βιομηχανίες», θα υπογραμμίσω ότι η υγεία σημαντικού μέρους του πληθυσμού κάθε χώρας εξαρτάται από τον αθλητισμό. Μιλάω και για τη σωματική (για όσους γυμνάζονται) και φυσικά για την ψυχική (για όσους τον παρακολουθούν και τον αντιμετωπίζουν ως μία από τις απολαύσεις της ζωής, ως θέαμα όπως για άλλους το σινεμά) υγεία.
Αξίζει λοιπόν πολύ καλύτερη αντιμετώπιση απ' όλους το ποδόσφαιρο ειδικώς και ο αθλητισμός γενικώς. Του αξίζει σεβασμός. Σίγουρα μεγαλύτερος από άλλους τομείς που είναι ζημιογόνοι για την κοινωνία, πολλάκις επιβιώνουν και εις βάρος της. Αν το καλοσκεφτούμε, δεν είχε, στη σύγχρονη ιστορία της τουλάχιστον, η χώρα πολλά πράγματα για να υπερηφανευτεί.
Αντιθέτως, ο αθλητισμός της έδωσε άπειρες αφορμές για να χαρεί, ακόμα και να βγει στους δρόμους. Και φυσικά να αισθανθεί κάτι που φημίζεται για τη σπανιότητά του εδώ, ομόνοια. EURO 2004, Ολυμπιακοί Αγώνες, Μουντομπάσκετ, Ευρωμπάσκετ και τόσες άλλες αθλητικές αφορμές επισκίασαν όλα τα υπόλοιπα στη χώρα στο παρελθόν και θα το κάνουν και στο μέλλον. Σεβασμός λοιπόν για όλα όσα πρεσβεύουν τα σπορ και φυσικά για τους ανθρώπους (κι αυτές κανονικές οικογένειες είναι, με ανάγκες) που βιοπορίζονται απ' αυτά.