Είναι (δύο χρόνια) στιγμές
«Έχω να αναφέρω δύο στιγμές, ως κορυφαίες και συνδεδεμένες με την ιστορία του συλλόγου. Η μία είναι η βραδιά απέναντι στη Μίλαν και η δεύτερη η βραδιά απέναντι στην Άρσεναλ». Αυτό είπε ο Πέντρο Μαρτίνς ερωτηθείς για τις δύο αγαπημένες του στιγμές με τον Ολυμπιακό. Πιθανότατα και 'μένα και σας αν μας ρωτούσαν για την τρέχουδα διετία την ίδια απάντηση να δίναμε. Όμως, είναι μια απάντηση που αδικεί τη μεγάλη εικόνα.
Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι μία ή δύο εικόνες. Δύο βραδιές. Δεν είναι δυο καρέ. Αυτό που προσωπικά με τρελαίνει, με την καλή έννοια, με τον συγκεκριμένο Ολυμπιακό είναι η πορεία. Μια πορεία γεμάτη στιγμές. Οι περισσότερες καλές. Μερικές κακές, επώδυνες. Όμως, ποιος είπε ότι ο δρόμος για την επιτυχία είναι εύκολος. Αν ήταν τέτοιος θα τα κατάφερναν όλοι. Είναι... μαγική η διαδικασία του χτισίματος μιας οικοδομής από το μηδέν.
Για μένα πιο σημαντικές στιγμές, ακόμα κι απ' αυτές τις απίστευτες ιστορικές βραδιές με Μίλαν και Άρσεναλ, είναι εκείνες που ομάδα και κόσμος γίνονταν ένα και χόρευαν μαζί το: είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό. Όταν εκείνος που πληρώνει για να πάει στο γήπεδο και να σε δει σε καλεί κοντά του για να χορέψετε μαζί, σημαίνει ότι κάνεις κάτι καλά. Για την ακρίβεια, κάνεις κάτι πολύ καλά.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού εξάλλου έχει αποδείξει πολλάκις ότι δεν είναι από τους πλέον εύκολους. Κάθε άλλο. Θα βρει κάτι να γκρινιάξει. Κάτι που δεν αρέσει. Αυτά τα δύο χρόνια ωστόσο, ο κόσμος που πήγαινε γήπεδο (σ.σ.: τονίζω την παρουσία στο γήπεδο γιατί συχνά είναι διαφορετικής λογικής ο αληθινά πιστός και παρών μ' εκείνον που απέχει και βλέπει και κρίνει από μακριά) πλήρωνε με χαμόγελο και παλαμάκια την ομάδα. Κι αυτές οι στιγμές ήταν μαγικές.
ΥΓ: Η φωνή της λογικής, και όχι το κίνημα της... παύλας, ακούστηκε από τα χείλη του Βαγγέλη Μαρινάκη στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη της Λίγκας αλλά και εκείνα της Λίνας Σουλούκου στο MEGA. Λογική και σοβαρότητα απαιτείται σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για όλους αλλά κατά πως φαίνεται, για κάποιους, είναι... ψιλά γράμματα και άγνωστες λέξεις αυτές.