Με το ποδόσφαιρο να έχει κάνει παύση λόγω κορονοϊού, φυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια (λογικό είναι) τα γκάλοπ για τον MPV του φετινού Ολυμπιακού. Τρόπον τινά γίνεται απολογισμός της σεζόν κι ας μην ξέρουμε ακόμα στο 100% αν έχει κι άλλο για φέτος ή όχι.
Αλήθεια, για σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, ποιός είναι ο MVP; Αν το καλοσκεφτούμε, η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της ομάδας είναι ότι δυσκολευόμαστε να τον επιλέξουμε. ΟΚ, προφανώς υπάρχουν δύο πολύ σοβαρές υποψηφιότητες. Η μία είναι ο Βαλμπουενά που αποδείχθηκε κομβικός ΚΑΙ με την ηγετική του παρουσία. Η άλλη ο... φονιάς Ελ Αραμπί που σκόραρε μέχρι να τον σταματήσει ο κορονοϊός.
Όμως, ποιός πετάει εκτός συναγωνισμού τους άλλους; Ποιός αρνείται την συνεισφορά του Σα; Ποιός μπορεί να πει ότι ο Σεμέντο δεν βοήθησε τόσο πολύ ώστε η φετινή άμυνα να μετατραπεί σε απροσπέλαστη; Ποιός ξεχνάει τον κομβικό Γκιλιέρμε; Ποιός αγνοεί τον ταπεινό και εργατικό αρχηγό, Ομάρ; Ποιός αγνοεί τον παίκτη του προπονητή Μπουχαλάκη;
Ποιός δεν καταλαβαίνει τί προσέφερε ο Καμαρά; Επειδή είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας, δεν είμαι από τους μεγάλους φαν του Μαντί. Όμως, κατά τη γνώμη μου, στην Τούμπα στο 0-1 του πρωταθλήματος, ήταν ΚΟΜΒΙΚΟΤΑΤΟΣ με πολλή και βρώμική δουλειά στο να μπλοκάρει εντελώς τον δικέφαλο. Όπως ήταν και στο Λονδίνο με την Άρσεναλ.
Φυσικά δεν ξέχασα τον Τσιμίκα. Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Για μένα είναι η αποκάλυψη της χρονιάς (δεύτερη αποκάλυψη ο Μπα) και από τους πιο καθοριστικούς στα όσα κατάφερε ο φετινός Ολυμπιακός.
Στο διά ταύτα, MVP η ΟΜΑΔΑ. Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς στον οποίο αρχίζουν και τελειώνουν όλα όσα βλέπουμε φέτος.