Κυριάρχησε αλλά...

Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2020 - 10:29

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Ας αρχίσω από το βασικό: Ο Ολυμπιακός δεν... παράτησε ή άφησε δύο βαθμούς στο ΟΑΚΑ. Πάλεψε, μόχθησε, διεκδίκησε, κυριάρχησε και εν τέλει άξιζε δύο παραπάνω βαθμούς από τον ένα που πήρε κόντρα στην τυχερή και... ταμπουριασμένη ΑΕΚ. Απλά στο ΟΑΚΑ επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά ότι η συγκεκριμένη ομάδα του Ολυμπιακού, η χτισμένη τον τελευταίο 1,5 χρόνο, το τελευταίο που έχει στο πλάι της είναι τύχη. Για να κατακτήσει κάτι είναι ολοφάνερο ότι θα πρέπει να ματώσει. Μεταφορικά αλλά συχνά και κυριολεκτικά.

Παίζοντας, κατ' ανάγκη λόγω Ποντένσε, με την εναλλακτική (4-3-3) και όχι τη βασική (4-2-3-1) διάταξη, ο Βαλμπουενά αναγκάστηκε να πάει στο πλάι. Και παρότι ο Γάλλος κινήθηκε πολλάκις στον άξονα, ήταν ξεκάθαρο ότι πια αισθάνεται και λίγο σαν ψάρι έξω από το νερό ενώ με τη διαρκή ροπή του προς τα μέσα δεν είχε την ίδια δυναμική το συγκεκριμένο άκρο. Μια... αλυσίδα είναι όλα και σε κάθε επιλογή κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.

Προσωπικά, όπως έγραφα χθες ώρες πριν από το ματς και έχοντας κατά νου και το πιο πρόσφατο δείγμα του Ολυμπιακού, με τον ΟΦΗ, περίμενα πολλές και σημαντικές δυσκολίες για τους ερυθρόλευκους. Κι αυτό γιατί αφενός επειδή έμοιαζε βέβαιο ότι δεν θ' αγωνιστεί (τουλάχιστον) από την αρχή ο Ποντένσε (και να έπαιζε, μην ξεχνάμε ότι λείπει πια 20 μέρες λόγω τραυματισμού, άρα και πάλι ήταν ζήτημα η ετοιμότητά του) και αφετέρου για τους λόγους που είχα εξηγήσει και αφορούσε στις δυσκολίες των τελευταίων χρόνων στο εν λόγω γήπεδο και ειδικά με αντίπαλο την ΑΕΚ.

Κόντρα στην ομάδα που στο φετινό πρωτάθλημα ως τώρα, εντός έδρας, έχει την καλύτερη επίθεση (25 γκολ η ΑΕΚ, 24 ο Ολυμπιακός) οι ερυθρόλευκοι «επέτρεψαν» μία φάση κι αυτή από στημένη μπάλα, με Μάνταλο, Λιβάγια. Την ίδια στιγμή οι ίδιοι είχαν τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε γραμμή. Το ματς τέλειωσε με 20 (και πάνω) % περισσότερη κατοχή για τους Πειραιώτες. Και δεν ήταν... τζούφια κατοχή, δηλαδή με τη μπάλα να γυρνάει από τα χαφ στα στόπερ και τον τερματοφύλακα. Ήταν καλή κατοχή, με τη μπάλα να βρίσκεται μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής της ΑΕΚ σε βαθμό που αισθανόσουν ότι ήταν θέμα χρόνου το γκολ.

Εν τέλει δεν ήρθε ποτέ γιατί μία από τις πολύ καλές στιγμές του Ολυμπιακού «έκατσε» στο δεξί του αριστεροπόδαρου Μπουχαλάκη (σ.σ.: τηρουμένων των αναλογιών ήταν καταπληκτικό το τελείωμά του). Δεν ήρθε ποτέ γιατί ο Ελ Αραμπί είχε λίιιιγο κακό τάιμινγκ στην κεφαλιά - πάσα του Μασούρα και δεν βρήκε με τη μύτη τη μπάλα για να τη στείλει από κοντά στα δίχτυα. Δεν ήρθε γιατί το κοντινό πλασέ - κάτι σαν βολέ του Γκιλιέρμε τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι του Μπάρκα. Σχεδόν κάθε ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ έχει... δράμα και το χθεσινό δεν μπορούσε ν' αποτελέσει εξαίρεση.

Στο διά ταύτα, δεν κερδήθηκε τίποτα, δεν χάθηκε τίποτα στο ΟΑΚΑ. Το μοναδικό και προφανώς σημαντικό που χάθηκε (ελπίζω και πιστεύω προς το παρόν) είναι η κορυφή αφού το ΠΑΟΚ-Βόλος θα έχει το σασπένς ταινίας που βλέπεις για 1000η φορά.

ΥΓ: Είδατε που όταν ο Ολυμπιακός δεν αδικείται από τη διαιτησία, δεν φωνάζει; Ας ανοίξουν τα ματάκια τους (αυτά με την χαμηλή όραση) οι περισσότεροι Έλληνες διαιτητές και ας παραδειγματιστούν από τη διαιτησία του ΑΕΚ-Ολυμπιακός.

ΥΓ2: Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, όλα τα παραπάνω είναι καθαρά προσωπικές απόψεις. Μπορεί να είναι και εντελώς λανθασμένες, δεν είμαι και Πάπας.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!