Αν έχεις βάθος ρόστερ, αν έχεις προπονητή
Πολύ μου άρεσε το ματς του Ολυμπιακού στην Καλαμάτα με εξαίρεση (#eleos_kapou) τον τραυματισμό του Λοβέρα λίγο πριν από το τέλος. Μου άρεσε αφενός για τη διάθεση που είχαν όσοι αγωνίστηκαν και για τη διάθεση που είχε στην κριτική του για το ματς ο Πέδρο Μαρτίνς.
Σ' ένα ματς που ο Πορτογάλος τεχνικός είχε... χίλια ελαφρυντικά για τους παίκτες του με μεγαλύτερο όλων τη δεδομένη και δικαιολογημένη έλλειψη χημείας, είπε αμέσως ότι η απόδοση δεν ήταν καλή. Ένας σοβαρός και καλός προπονητής, όπως ο Πορτογάλος, δεν... κρύβεται πάντα «πίσω» από το αποτέλεσμα. Ούτε προσπαθεί να βγάλει τον κόσμο τρελό κάνοντας το άσπρο... κόκκινο ή το αντίστροφο.
Είδε τη διάθεση που ήθελε, δεν είδε την απόδοση που ήθελε και το ανέφερε. Ένας καλός και σοβαρός προπονητής όπως ο Μαρτίνς, να προσθέσω, συχνά γκρινιάζει και μετά από νίκες και δικαιολογεί και ανοίγει... ομπρέλα προστασίας μετά από ισοπαλίες ή ήττες.
Από εκεί και έπειτα, μου άρεσε το χθεσινό ματς επειδή επιβεβαίωσε το βάθος στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Ο Λοβέρα σ' ένα ακόμα ματς υπενθύμισε ότι έχει κάτι ξεχωριστό όπως και ο Ρατζέλοβιτς με το απίθανο γκολ που σημείωσε. Η ταχύτητα του Γκασπάρ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι τεράστιο προσόν, Σπίντι Γκονζάλες ο τύπος.
Ο Λάζαρος επίσης είναι κεφάλαιο και ένας από τους πιο έξυπνους παίκτες που κυκλοφορούν. Το «διάβασμα» που κάνει στις φάσεις ώστε να ξέρει πού να... χωθεί κάθε φορά δεν το συναντάς σε πολλούς παίκτες. Θετική, κατά τη γνώμη μου, ήταν και η εικόνα του Μπενζιά αλλά τα «μεγάλα» συμπεράσματα για τον Αλγερινό δεν θα τα βγάλω εγώ αλλά εκείνοι που έχουν την ευθύνη των επιλογών.
ΥΓ: Ο Κούτρης, που είναι σημαντική «μετοχή» για τον Ολυμπιακό και στο λιμάνι το ξέρουν καλύτερα απ' όλους μας, αγωνίστηκε ουσιαστικά στη θέση που έκανε το πρώτο του... μπαμ ως ποδοσφαιριστής. Με προπονητή τον Πετράκη στον ΠΑΣ Γιάννινα και διάταξη 3-5-2 ως μπακ-χαφ.