Πλήρης σε άδειο γήπεδο

Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2019 - 09:33

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Είχε πολλούς «καλούς» λόγους για να μην είναι εντυπωσιακός και αποτελεσματικός ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΛ και τους σημείωνα (απουσία κομβικών παικτών, άδειο γήπεδο) στο χθεσινό κείμενο, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα στο Γ.Καραϊσκάκης. Από την άλλη ωστόσο, είχε και έναν πολύ σοβαρό λόγο για να κάνει αυτό που είδαμε και κόντρα στους Λαρισαίους μετά το Αγρίνιο και την Τρίπολη. Είναι ΟΜΑΔΑ. Κανονική πολύ καλή ομάδα. Με πολλούς ικανούς παίκτες και πολύ καλό προπονητή που απαρτίζουν ένα σύνολο που διέπεται από κανόνες που σέβονται το άθλημα. Μοιάζει τόσο εύκολο αλλά δεν είναι.

Για να φτάνεις στο σημείο να «γεύεσαι» και τις καλές μέρες στο ποδόσφαιρο, οφείλεις να διατηρείς την ψυχραιμία σου και να μένεις πιστός στα πιστεύω και τις αρχές σου στις κακές... Αν χάσεις, από πανικό ή φόβο, τον προσανατολισμό σου στη... συννεφιά, τότε θ' αργήσεις περισσότερο να ξαναδείς τον... ήλιο. Είναι τρομερά διασκεδαστικό και σε γεμίζει να βλέπεις τον Ολυμπιακό της περιόδου Μαρτίνς. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τις πιο διασκεδαστικές (με την έννοια ενός θεάματος που πρέπει να είναι καλό για να πας να το δεις) ομάδες που θυμάμαι αυτή του τελευταίου 1,5 έτους.

Αν δεν γνώριζες πόσες και πόσο σημαντικές απουσίες είχε ο Ολυμπιακός χθες θα νόμιζες ότι έπαιζε υπερπλήρης. Κι όμως, δεν είχε Βαλμπουενά, Σεμέδο, Ομάρ, Γκιλιέρμε, Ποντένσε και φυσικά τον Φορτούνη με τον οποίο ωστόσο έχει συνηθίσει να παίζει πια αφού λείπει από το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αποδεικτικό του πόσο σωστά είναι δομημένη και χτισμένη μια ομάδα απ' αυτό, δηλαδή να παίζει το ίδιο παρά τις όποιες απουσίες.

Δεν μπορώ να ξέρω πού και πώς θα καταλήξει αυτή η ομάδα στο φινάλε της σεζόν. Να ελπίζω μόνο μπορώ για το καλύτερο. Ξέρω ωστόσο ήδη όλα όσα προανέφερα κι έχω τονίσει πολλάκις στο παρελθόν. Αυτή η ομάδα αξίζει χειροκρότημα και στήριξη ειδικά στις στραβές της (που είναι αναπόφευκτες, τέλειο δεν υπάρχει) και όχι αυτή την υπόκωφη μουρμούρα (ευτυχώς από μικρή μερίδα) του προηγούμενη διμήνου. Πάντως, με δεδομένο ότι αν αξίζεις, αργά ή γρήγορα παίρνεις ό,τι σου αξίζει, ελπίζω...

ΥΓ: Έγραφα χθες για το παράδειγμα του Σουντανί που μετέτρεψε την πίκρα του για το κόψιμο από την ευρωπαϊκή λίστα σε κίνητρο και έχει κερδίσει τον Μαρτίνς. Σε μικρότερη κλίμακα ανάλογο παράδειγμα είναι ο Μπρούνο. Είπαμε, ο δρόμος ανοιχτός και τα... σκυλιά δεμένα. Όποιος θεωρεί πως αξίζει κάτι παραπάνω, ας το αποδείξει αρχικά στις προπονήσεις και εν συνεχεία στα ματς... Δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!