Περιμένοντας το ώριμο φρούτο
Επιτρέψτε μου, για αρχή, να περιαυτολογήσω. Έγραφα στο μπλογκ του Σαββάτου, παραμονή του ντέρμπι: «Δεν ξέρω για σας αλλά στο δικό μου μυαλό, που μπορεί να είναι και τελείως λάθος, μοιάζει περίπου αδύνατο ο Ολυμπιακός να παίξει μπαλάρα και να συντρίψει (όπως ονειρεύονται αρκετοί) τους πράσινους. Στο δικό μου μυαλό το ιδανικό θα ήταν μια επαγγελματική νίκη με... μισό - μηδέν. Ότι ο Παναθηναϊκός συνετρίβη από τον Άρη πριν από μία εβδομάδα με 4-0 δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός, ως καλύτερος, πρέπει να βάλει οκτώ γκολ. Τέτοιες λογικές στο ποδόσφαιρο ΔΕΝ υπάρχουν. Ωραίες είναι οι καφενειακές κουβέντες αλλά για να μένουν εκεί, όχι για να γίνονται σοβαρή απαίτηση».
Δεν έχω επ' αυτού να κάνω άλλο σχόλιο, τα είπα όλα ΠΡΙΝ από το ματς. Πάμε παρακάτω τώρα. Ανήκω στους λίγους που δεν διέγνωσαν πρόβλημα για το 1-1 με τον ΠΑΟ στην έλλειψη rotation (παρεμπιπτόντως, επί ημέρες οι πληροφορίες έλεγαν ότι δεν θα γίνουν αλλαγές, πού ήταν όλοι αυτοί τότε;) από πλευράς Μαρτίνς. Και εξηγούμαι. Ο Ολυμπιακός ήταν άνευρος και παθητικός από το πρώτο λεπτό, δεν έσκασε στην πορεία του αγώνα. Επίσης, οι διακριθέντες του, κατά την ταπεινή μου γνώμη πρώτοι οι Τσιμίκας και Σα και ακολούθως ο Γκερέρο και ο Ομάρ, είναι εκείνοι που δικαιούνται να δηλώνουν κουρασμένοι. Μόνο στην Ελλάδα συζητάμε για κούραση των παικτών Σεπτέμβρη μήνα. Να ήμασταν στον Μάρτιο ή τον Απρίλιο και κάποιοι να έπαιζαν non stop, πάει στο διάολο αλλά στις 22/9 είναι τόσο κουρασμένοι που δεν μπορούσαν ν' ανταποκριθούν σ' ένα ματς χαμηλού τέμπου; Συγνώμη αλλά προσωπικά δεν το δέχομαι, όχι τουλάχιστον στον βαθμό που συζητιέται.
Αντιθέτως, σ' ένα ακόμα σημαντικό ματς ελληνικού πρωταθλήματος, είδα ξεκάθαρα τον Ολυμπιακό να μπαίνει δίχως το απαιτούμενο νεύρο. Πριν από περίπου ένα χρόνο, πάλι στο ΟΑΚΑ, απέναντι στην ΑΕΚ ο Ολυμπιακός είχε κάνει μια, λίγο-πολύ, ανάλογη εμφάνιση. «Χλωμός» ήταν και στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ στο ματς-τίτλου. Μπορεί να μη μας αρέσει να το παραδεχθούμε αλλά ένας παίκτης μπαίνει αλλιώς να παίξει με την Τότεναμ στο Τσάμπιονς Λιγκ όταν ξέρει ότι τον βλέπει όλος ο πλανήτης κι αλλιώς στο χωράφι του ΟΑΚΑ κόντρα στον παρηκμασμένο ΠΑΟ.
Η δική μου αίσθηση από το ματς λοιπόν ήταν ότι ο Ολυμπιακός έδειχνε να πιστεύει ότι η νίκη θα... πέσει στα χέρια του σαν ώριμο φρούτο αφού είναι πολύ καλύτερος και κάποια στιγμή θα εξασθενούσε το νεύρο του υποδεέστερου Παναθηναϊκού. Κι αν ο Μεριά (δεν ήταν και πολύ καλύτερος ο Σεμέδο) δεν συνέχιζε από 'κει απ' όπου τελείωσε με την Τότεναμ, μάλλον θα είχε καταφέρει να πάρει αυτή την επαγγελματική νίκη και όλοι τώρα θα ήταν σε νιρβάνα αφού «συνηθίζουμε» να κρίνουμε με βάση το αποτέλεσμα. Να θυμίσω ότι και πέρυσι ο Ολυμπιακός παρόμοια εμφάνιση είχε κάνει στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΠΑΟ όπου προηγήθηκε με κεφαλιά του Γκερέρο και περίπου 20 λεπτά πριν από το τέλος διεκόπη το ματς. Δεν είχε γκρινιάξει πολύς κόσμος τότε αφού οι πράσινοι δεν είχαν ισοφαρίσει...
Για να μην τα πολυλογώ, με δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ έμεινε στο 2-2 με τον Άρη στην Τούμπα, σοβαρή ζημιά σε ουσία ο Ολυμπιακός δεν έπαθε. Ως πρώτος στην ισοβαθμία με τον ΠΑΟΚ «μπήκε» στην αγωνιστική, έτσι βγήκε. Η μόνη ζημιά αφορά στις εντυπώσεις αλλά κι αυτή πρέπει να περιοριστεί. Όσο περισσότερο συζητιέται το χθεσινό, τόσο το χειρότερο. Ο προπονητής και οι παίκτες είναι εκείνοι, αντιθέτως, που πρέπει να θυμούνται τί συνέβη και τί δεν συνέβη χθες. Ο προπονητής είναι εκείνος που πρέπει, πέρα από την όποια πιθανή έλλειψη ενέργειας παικτών πριν από ένα ματς, να διακρίνει και την έλλειψη κινήτρου.