Σε μια περίοδο που η κοινή ποδοσφαιρική γνώμη είναι αληθινά συγκλονισμένη από την απόφαση του ταλαντούχου Μελιόπουλου να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο σε μια περίοδο που έπρεπε να κάνει τα πιο τρελά όνειρα, οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού δεν κάνουν απλώς, ζουν τα δικά τους. Περίμενε ο Σα όταν έρχονταν πέρυσι δανεικός στον Ολυμπιακό ότι θα καλούνταν στην Εθνική Πορτογαλίας; Περίμενε κάτι τέτοιο ο Ποντένσε; Μήπως ο Σεμέδο (που έμεινε τελικά εκτός λόγω τραυματισμού αφού είχε κληθεί) του οποίου η καριέρα βρέθηκε σε τέλμα;
Μήπως ο Καμαρά η ο Σισέ που πήγαν ήδη και σε Κόπα Άφρικα; Αμ ο Μεριά που αποκτήθηκε απευθείας από το πρωτάθλημα της Τυνησίας και ζει τα (για 'κείνον) αδιανόητα; Και είναι και οι Έλληνες. Ο Τσιμίκας, οι πολλοί είπαν, χαντακώθηκε όταν δόθηκε δανεικός από τον Ολυμπιακό στην Ολλανδία. Η πραγματικότητα έδωσε την καλύτερη απάντηση. Ο «Τσίμι» είναι πια βασικός στον Ολυμπιακό του Τσάμπιονς Λιγκ και μέλος της Εθνικής ανδρών.
Και μέσα σ' όλα, φαίνεται πως λόγω Ολυμπιακού χτυπάει ξανά την πόρτα της Εθνικής του ο Ελ Αραμπί. Και είναι στα 32 του πια. Αλλά είναι παίκτης του Ολυμπιακού. Της ομάδας στην οποία συμβαίνουν όλα τα απίθανα, συνήθως με την καλή έννοια...
ΥΓ: Προφανώς και υπάρχουν παίκτες που ήρθαν με χίλια όνειρα στον Ολυμπιακό αλλά δεν είδαν ούτε ένα να γίνεται πραγματικότητα. Ωστόσο, επειδή τα θετικά παραδείγματα είναι άπειρα, πρέπει να διερευνηθεί ο δικός τους ρόλος στην αποτυχία...