Αν ο Μαρινάκης άκουγε κάθε φορά την κοινή γνώμη δεν θα είχε συνάψει συνεργασία με τον Μαρτίνς γιατί «δεν μας ταιριάζουν οι... καρπουζάδες, δεν παίζουν επιθετικά».
Αν ο Μαρινάκης άκουγε κάθε φορά την κοινή γνώμη δεν θα είχε διατηρήσει αυτό το καλοκαίρι τον Μαρτίνς στον πάγκο γιατί «ναι παίξαμε μπάλα αλλά δεν πήραμε τίποτα».
Αν ο Μαρινάκης άκουγε κάθε φορά την κοινή γνώμη δεν θα είχε δώσει ΟΚ για τη μεταγραφή του Βαλμπουενά γιατί «είναι συνταξιούχος και έρχεται για τα τελευταία ένσημα»
Αν ο Μαρινάκης άκουγε κάθε φορά την κοινή γνώμη δεν θα είχε δώσει ΟΚ για τον Ελ Αραμπί γιατί «είναι πρώην παίκτης αφού έπαιζε στο Κατάρ».
Αν ο Μαρινάκης άκουγε κάθε φορά την κοινή γνώμη ίσως και να μην είχε συμφωνήσει στην επιμονή του Μαρτίνς για τον Σεμέδο «γιατί είναι τρελός και αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα αποδυτήρια».
Υπάρχουν κι άλλα, άπειρα τέτοια παραδείγματα, που πρέπει να πείθουν την κοινή γνώμη πως όταν υποστηρίζει κάτι με μανία δεν σημαίνει, απαραίτητα, ότι είναι και το σωστό... Μερικές φορές είναι, όμως όχι πάντα. Υπάρχουν άνθρωποι στις ομάδες που έχουν γνώση στο αντικείμενο το οποίο και τους ανατίθεται. Ούτε εκείνοι κάνουν, πάντα, το σωστό. Κάνουν και λάθη αλλά κι αυτά στο... πρόγραμμα είναι. Ποιος δεν κάνει; Γι' αυτό λοιπόν, υπομονή και ψυχραιμία.