Η ανανέωση του συμβολαίου του Μπουχαλάκη δεν έγινε δεκτή με τον ενθουσιασμό που υποδέχθηκε ο κόσμος εκείνη του Φορτούνη. ΟΚ, ας είμαστε ειλικρινείς: απολύτως λογικό ήταν. Παίκτες με το ταλέντο του Κώστα φέρνουν κόσμο στα γήπεδα. Για τέτοιους πληρώνει εισιτήριο ο κόσμος ή στήνεται στην τηλεόρασή του. Ωστόσο, παίκτες με τις συγκεκριμένες (και με ταβάνι) δυνατότητες του Αντρέα αποτελούν πολύτιμα γρανάζια σε μια ομάδα ακόμα και του επιπέδου του Ολυμπιακού.
Δεν γίνεται να είσαι γεμάτος Φορτούνηδες, ούτε, προφανώς, γεμάτος Μπουχαλάκηδες. Και οι δύο κατηγορίες παικτών χρειάζονται. Οι ομάδες χρειάζεται να έχουν ισορροπία. Θέλουν και τους αρτίστες, έχουν ανάγκη και τους ρολίστες. Οι Μπουχαλάκηδες λοιπόν κάνουν χαρούμενους, κυρίως, τους προπονητές που τους χρησιμοποιούν για το καλό του συνόλου και τους αναθέτουν και «βρώμικες» δουλειές. Οι Φουρτουνάκηδες κάνουν χαρούμενους τους θεατές αφού για 'κείνους θ' ακουστεί το «ωωω» της κερκίδας.
Στο κάτω κάτω της γραφής ωστόσο, πάνω από το «ωωω» μιας μαγικής στιγμής, μετράει το «όλε» ενός γύρου του θριάμβου με το πρωτάθλημα στα χέρια. Και οι τίτλοι έχουν τις υπογραφές όλων, και των Μπουχαλάκηδων και των Φουρτουνάκηδων.
ΥΓ: Η πρόκριση επί της Πλζέν θα είναι η καλύτερη «μεταγραφή». Συγκέντρωση σ' αυτό και μόνο.