Πόσες ελληνικές ομάδες μπορούν να...
Πόσες ελληνικές ομάδες μπορούν να ισχυριστούν ότι δύο ποδοσφαιριστές τους φτάνουν, με τις εθνικές τους ομάδες, στα ημιτελικά ενός σπουδαίου τουρνουά όπως είναι το Κύπελλο Εθνών Αφρικής; Εντάξει, δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για την απάντηση. Ο Ολυμπιακός. Μόνο. Αργά το απόγευμα η Τυνησία του (βασικότατου) Μεριά αναμετράται με την Σενεγάλη (του παγκίτη) Σισέ με... φόντο τον τελικό της διοργάνωσης.
Για τον Ολυμπιακό το συγκεκριμένο γεγονός είναι ευχή και κατάρα. Ευχή που οι παίκτες του συμμετέχουν σε τόσο σπουδαία τουρνουά και ανεβάζουν την αξία τους και κατάρα γιατί τους στερείται λίγο πριν ο ίδιος δώσει σημαντικά ευρωπαϊκά ματς. Έτσι έχει όμως η κατάσταση. Είτε την αποδέχεσαι και προχωράς, είτε επιλέγεις ν' αποκτάς παίκτες που βλέπουν τις εθνικές τους από την τηλεόραση. Ο Ολυμπιακός έκανε το πρώτο όπως το πρώτο επιλέγει κάθε σπουδαία ομάδα που αυξάνει διαρκώς τον πήχη των απαιτήσεών της.
ΥΓ: Η ατυχία ήταν μεγάλη. Τεράστια. Όμως ο Ολυμπιακός, επίσης λειτουργώντας ως μεγάλη ομάδα, οφείλει να ζήσει και με την απουσία του Φορτούνη. Έχει στερηθεί κι άλλους κομβικούς παίκτες στο παρελθόν. Ανέκαθεν εκείνο που μετρούσε (και εξακολουθεί να μετράει) είναι το σύνολο. Αυτό κερδίζει ή χάνει. Αυτό, συνήθως, γράφει ιστορία.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Η ζωή «χωρίς» τον Φορτούνη
Υπάρχει και πρέπει να είναι υπέροχη όπως ήταν και με τον Κώστα στο γήπεδο – Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ.
Πήρε... ρόλο και βραβείο στο σπίτι
Ο Βαλμπουενά και το ποδόσφαιρο που βρίσκει πάντα τις λύσεις και στα πιο δύσκολα προβλήματα. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Με τί καρδιά θα πέσει το... μαχαίρι;
Τα μαθηματικά του ρόστερ που επιβάλλουν μερικές δύσκολες αποφάσεις του Μαρτίνς. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Τσίτα τα γκάζια
Με τη Γιαγκελόνια... τσίτωσε ο Μαρτίνς, με τη Ντιναμό οι παίκτες... Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
