Πώς γίνεται...

Δευτέρα, 15 Απριλίου 2019 - 09:37

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Θα πρέπει να ψάξει πολύ κανείς στην ιστορία του ποδοσφαίρου ώστε να βρει ομάδα που να ανήκει στην κατηγορία των «καταδικασμένων» να κερδίζουν τίτλους που να εισπράττει τόσο ζεστό χειροκρότημα και από τον κόσμο της στο φινάλε μιας πορείας δίχως κούπα. Πώς γίνεται να μην κερδίζει κάτι ο Ολυμπιακός και να χειροκροτείται περισσότερο ακόμα και από την προπέρσινη σεζόν που στέφθηκε πρωταθλητής;

Γίνεται. Και γίνεται επειδή δεν είναι όλα μετρήσιμα με τους τίτλους. Ο κόσμος αγαπάει τις απονομές και τις φιέστες αλλά αγαπάει (ή αντιπαθεί στον αντίποδα) εξίσου κι αυτό που βλέπει κάθε Σαββατοκύριακο, στη διάρκεια μιας διαδρομής. Κι αυτό που είδε φέτος από τον Ολυμπιακό ήταν υπέροχο. Ανέλπιστα υπέροχο για να είμαι πιο ακριβής. Θυμηθείτε μόνο το... μούδιασμα και τις αμφιβολίες λίγα 24ωρα πριν από τα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν με τη Λουκέρνη. Κανείς δεν ήταν σίγουρος για το πώς θα παρουσιαστεί η ομάδα. Αμφιβολίες που έγιναν μεγαλύτερες όταν στο δρόμο του Θρύλου ήρθε μια ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, η Μπέρνλι.

Στις αμφιβολίες και τα εμπόδια ο Ολυμπιακός απαντούσε με ποδόσφαιρο. Κανονικό και πολύ ελκυστικό. Κι αυτό αγάπησε και χειροκρότησε με τόση μεγάλη θέρμη το κοινό που γέμισε και χθες στο «Καραϊσκάκη». Αν σκαλίσεις τη μνήμη σου, μπορεί να βρεις και σεζόν που δεν θες να θυμάσαι, ακόμα κι αν έχουν κούπα μέσα. Μετά από χρόνια, λογικά, θα θες να θυμάσαι τη φετινή κι ας είναι άδεια από τίτλους. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Πέδρο Μαρτίνς και των παικτών του.

ΥΓ: Ο Ζιλ Ντίας δήλωσε ελάχιστα 24ωρα πριν από το ματς με την Ξάνθη ότι θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό και με την προσπάθεια που κατέβαλε έδειξε ότι το εννοούσε.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!